سال از عمرش را در مبارزه و تنگناهاى هولناك آن گذرانده و از تورهاى تنگ و ظريف امنيتى زياد بن ابيه و حجاج بن يوسف گذشته و از مرگبارترين دام‌ها رسته و به شرايط مبارزه و اوضاع سياسى- اجتماعى قلمرو خلافت آگاه است، بدون وجود زمينه‌اى به نوبندگان آمده است؟ و اين بسيار بعيد است. به هر حال سليم پناهگاهى مى‌يابد. در اين پناهگاه است كه با نوجوانى آشنا مى‌شود. او ابان پسر ابو عياش در ولاء قبيله عبد القيس است. سليم پس از اينكه ابان را شيعه خالص و مخلص و آگاه و مؤمنى مى‌سازد، او را آماده پذيرش مسئوليت امانتش مى‌نمايد؛ در حالى كه بيمار است و مى‌داند كه به زودى خواهد مرد، او را از وجود اسنادى بس مهم و سرنوشت ساز آگاه مى‌كند و خاطر نشان مى‌سازد كه اين اسناد تا آنجا خطرناك است كه با وجود تحمل شصت سال رنج به خاطرشان، تصميم داشته در پى بيمارى، آنها را بسوزاند ولى اين كار را گناه دانسته و از انجام آن دورى گزيده است. ابان به حفظ آنها علاقه نشان مى‌دهد و سليم پس از گرفتن تعهّد و پيمان از او نوشته‌هايش را به وى مى‌دهد و توصيه مى‌كند كه دشمن و مردم هرگز نبايد از اين اسناد با خبر شوند و بايد كه به هنگام حادثه و مرگ آنها را به فردى از شيعيان متدين و شناخته شده تحويل دهد. و ابان مى‌پذيرد كه چنين كند و سليم در سنّ 78 سالگى بدرود مى‌گويد. [1]