نام کتاب : إيضاح الكفاية نویسنده : فاضل لنكرانى، محمد جلد : 4 صفحه : 411
و الجواب: إن القول بالإباحة شرعا و بالأمن من العقوبة عقلا، ليس قولا
بغير علم، لما دلّ على الإباحة من النقل و على البراءة من حكم العقل، و معهما لا
مهلكة في اقتحام الشبهة أصلا، و لا فيه مخالفة التقوى، كما لا يخفى(1).
3- آياتى كه امر به تقوى مىكند و تقوى را مأمور به قرار داده است
مانند: اتَّقُوا
اللَّهَ حَقَّ تُقاتِهِ ... [1].
خلاصه: مقتضاى آيات فوق اين است كه: الف- انسان نبايد پيروى از غير
علم بكند ب- نبايد خود را در هلاكت بيفكند. ح- نبايد مخالفت با تقوى نمايد.
لازمه آيات فوق اين است كه در شبهات بدويّه (شك در تكليف) بايد
احتياط نمود و الا اگر با شك در حلّيّت و حرمت شرب تتن مرتكب آن شويم اين پيروى از
روش غير علمى، القاء در هلاكت و مخالفت با تقوى است.
(1)جواب: ما بدون
دليل قائل به برائت نشدهايم و بدون حجّت شرعى نمىگوئيم شرب تتن حلال است، بلكه
دليل نقلى و عقلى بر برائت داريم:
ما با استناد به علم و قاعده كلّ شىء لك حلال كه از نظر سند و دلالت
هيچگونه ايرادى ندارد، مىگوئيم در شبهات حكميّه مىتوان برائت جارى كرد.
و همچنين به استناد قاعده عقليّه قبح عقاب بلا بيان در شبهات حكميّه،
اصالة البراءة جارى مىكنيم.
و اگر از ما سؤال كنيد چرا شرب تتن حلال است؟ نمىگوئيم چون حرمت آن
مشكوك و مجهول است بلكه ادله نقليّه و عقليّه به شما ارائه مىدهيم.
سؤال: آيا با وجود دليل عقلى و نقلى، اجراى اصل برائت در شبهات
حكميّه و در شرب تتن، متابعت از غير علم است؟ خير.