responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : إيضاح الكفاية نویسنده : فاضل لنكرانى، محمد    جلد : 2  صفحه : 37

ثانيتها: إنّ التّقرب المعتبر في التّعبّدي، إن كان بمعنى قصد الامتثال و الإتيان بالواجب بداعي أمره، كان ممّا يعتبر في الطّاعة عقلا، لا ممّا أخذ في نفس العبادة شرعا، و ذلك لاستحالة أخذ ما لا يكاد يتأتّى إلا من قبل الأمر بشي‌ء في متعلّق ذاك الامر مطلقا شرطا أو شطرا، فما لم تكن نفس الصّلاة متعلّقة للأمر، لا يكاد يمكن إتيانها بقصد امتثال أمرها(1).


حصول غرض مولا و سقوط تكليف، كفايت مى‌كند مانند اداى دين كه يك واجب توصّلى است يعنى پرداخت دين به دائن به هر نيّتى و لو رياء كفايت مى‌كند و مسقط ذمّه است بدون اينكه قصد قربت در آن معتبر باشد. امّا واجب تعبّدى، آن است كه اتيان ذات عمل به تنهائى مجزى نيست بلكه بايد مأمور به را با قصد قربت، اتيان نمود و بايد داعى و محرّك مكلّف بر اتيان مأمور به اطاعت امر مولا و تقرّب به خداوند متعال باشد به نحوى كه اگر واجب، بدون قصد قربت تحقّق پيدا كند نه غرض مولا حاصل شده و نه امر او ساقط مى‌شود مانند نماز كه بايد با قصد قربت اتيان شود و اگر رياء و يا به منظور ديگرى خوانده شود هيچ‌گونه ارزشى ندارد.

مقدّمه دوّم «معناى قصد قربت»

(1)- مقدّمه مذكور يكى از مباحث مهم و دقيق اصولى است كه مصنّف رحمه اللّه هم آن را نقد و بررسى نموده‌اند.

آيا قصد قربتى كه در واجبات تعبّدى معتبر است مانند ساير اجزا و شرايط، شارع مقدّس آن را معتبر كرده يا اينكه مانند ساير اجزا و شرائط نيست كه شارع، آن را اعتبار كند بلكه عقل، آن را در مأمور به معتبر و دخيل مى‌داند.

به عبارت ديگر آيا همان‌طور كه شارع فرموده است: نماز، داراى ركوع، سجود، طهارت و امثال آن‌ها هست، او حكم به اعتبار قصد قربت در نماز نموده است يا اينكه‌

نام کتاب : إيضاح الكفاية نویسنده : فاضل لنكرانى، محمد    جلد : 2  صفحه : 37
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست