الفصل الثّالث‌

الإتيان بالمأمور به على وجهه يقتضي الإجزاء في الجملة بلا شبهة، و قبل الخوض في تفصيل المقام و بيان النّقض و الإبرام، ينبغي تقديم أمور:(1).

جواب: در صورتى كه قائل به فوريّت شويم، جهت مذكور را نمى‌توان از صيغه امر، استفاده كرد، بايد به‌وسيله دليل خارجى، آن را تشخيص دهيم كه آيا مطلوب مولا متعدّد است يا واحد؟

فصل سوّم «مبحث اجزاء»

(1)- يكى از مباحث اصولى، اين است كه: «الاتيان بالمأمور به على وجهه هل يقتضى الاجزاء ام لا» يعنى: آيا اگر كسى مأمور به را با تمام خصوصيّاتش اتيان نمايد، مقتضى كفايت هست يا نه؟

اجمالا بايد بگوئيم كه اتيان مأمور به به وجه مذكور فى الجملة- يعنى: نسبت به امر خودش- مقتضى اجزا هست گرچه نسبت به امر واقعى، مجزى نباشد- البتّه تفصيل مسئله را ضمن بحث فعلى بيان خواهيم كرد.

قبل از شروع در بحث بايد امورى را در رابطه با الفاظ وارده در عبارت مذكور- الاتيان بالمأمور به ...- بيان كنيم كه مثلا منظور از: عناوين «على وجهه»، «يقتضى» و «اجزاء» چيست كه اينك به بيان آن امور مى‌پردازيم.