وضع له اللفظ، فإنّه لا مجال لتوهّم أخذ مفهوم الإرادة فيه، كما لا يخفى، و هكذا الحال في طرف الموضوع‌(1).

(1)- آيا موضوع له الفاظ، ذوات معانى است بدون اينكه قيدى و خصوصيّتى در آن دخالت داشته باشد يا اينكه در موضوع له الفاظ، عنوان «اراده» مستعمل هم مدخليّت دارد؟

آيا موضوع له انسان، عبارت است از «حيوان ناطق» و موضوع له زيد، همان وجود خارجى است بدون اينكه «اراده» لافظ در آن دخالت داشته باشد؟

فرضا اگر «اراده» جزء يا شرطا در موضوع له الفاظ، دخالت داشته باشد، آيا مفهوم اراده، مدخليّت دارد يا مصداق اراده؟

مقدّمه: همان‌طور كه «انسان» داراى مفهوم كلّى- حيوان ناطق- و مصداق- وجودات خارجيّه- مى‌باشد، «اراده» هم داراى مفهوم كلّى و مصداق است كه كلمه «الإرادة» براى آن مفهوم وضع شده و ما تا لفظ «اراده» را مى‌گوئيم همان معنا به ذهن شما خطور مى‌كند- يعنى قصد و توجّه-

«اراده» داراى افراد و مصاديق واقعيّه‌اى هم مى‌باشد كه عبارت است از اراده‌هاى‌