تخلّف و انفكاك، امكان‌پذير نمى‌بود لذا از اين مطلب، كشف مى‌كنيم كه:

بين اراده و طلب مغايرت هست و آنها دو حقيقت هستند و دليل، دلالت مى‌كند كه تخلّف مراد از اراده، مستحيل است امّا تخلّف مطلوب از طلب هيچ‌گونه استحاله‌اى ندارد و عقل و نقلى دلالت بر محاليّت آن نمى‌كند.

پاسخ مصنّف، نسبت به دليل سوّم اشاعره‌

ابتداى پاسخ مصنّف، خوب و مناسب است زيرا فرموده‌اند: اراده بر دو نوع است:

الف: تشريعى‌ ب: تكوينى.

اراده تشريعى بازگشت به طلب مى‌كند يعنى خداوند متعال مى‌خواهد كه عبد به اختيار خودش عملى را انجام دهد كه اراده [تشريعيّه‌] در ضمن ادلّه فراوان- اقيموا الصّلاة و آتوا الزّكاة- به نحو آشكار مشاهده مى‌شود و در مورد ترك كفر و ترك عصيان اراده تشريعى تحقّق دارد و مساوق با طلب است.