ظنّ- ظنّا زيدا قائما: گمان كرد كه زيد قائم است.

ظهر- ظهارة: كمرش نيرومند شد.

- ظهر الشي‌ء و به: آن چيز را پشت سر خود انداخت.

الظهر ج ظهور: پشت، قسمت خارجى هرچيزى.

« ع »

عبد- عبادة اللّه: خداى را عبادت كرد.

- العبد ج عباد و عبيد: برده، كسى كه عبادتش خالص است، به هرانسانى نيز اطلاق مى‌شود.

عدا- عدوا و عدوانا عليه: بر او تعدّى و تجاوز كرد.

- عد الامر و عنه: از آن كار تجاوز كرد، آن را رها كرد.

- العادي ج عداة: متجاوز

- العادي: معمولى‌

عرف- عرفة و عرفانا الشي‌ء: آن چيز را دانست.

عري- عرياه الامر: آن كار براى او پيش‌آمد.

- عري- عرية من ثيابه: لخت شد.

العاري ج عراة: برهنه‌

عزّ- عزّا و عزّة: عزيز شد.

- العزيز ج اعزّة: فرد شريف و محترم‌

- عزّ- عزّا و عزة: قوى شد.

العزيز ج اعزّة: قوى، بزرگوار، پادشاه‌

عاشره: با او معاشرت كرد، رفت‌وآمد كرد.

العشيرة ج عشائر، عشيرات: قبيله، طائفه‌

عصي- عصيا و معصية سيده: از دستور آقاى خود سرپيچى كرد.

المعصية ج معاص: سرپيچى‌

عطا- عطوا الشي‌ء و اليه: آن چيز را گرفت.