(6)إِنَّما يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ،وَ خافُونِ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ! ترجمه: بحقيقت از خدا علما ترسند از همه بندگان او، از من بترسيد اگر مؤمن‌ايد!

(7)الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسالاتِ اللَّهِ وَ يَخْشَوْنَهُ، وَ لا يَخْشَوْنَ أَحَداً إِلَّا اللَّهَ‌. ترجمه: آنها كه پيامهان خدا ميگذارند، و ازو ميترسند، از هيچكس نترسند جز از خدا.

(8)ذلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ‌. ترجمه: بعد از وصف بهشت و رضاى خود فرمود كه: آن كسى را بود كه از خدا بترسد.

(9) اوصيك بتقوى اللّه، فانّه راس امرك. اوثق العرى كلمة التّقوى. ترجمه: تو را وصيت ميكنم بپرهيز از خداى! كه آنست اصل كار تو.

استوارترين دست آويزها كلمه تقوى است.

(10) احبّ العباد الى اللّه الاتقياء. انّ اللّه يحبّ الابرار الاتقياء الاخفياء. ترجمه: دوست‌ترين بندگان بنزديك خدا متقيان پوشيده باشند، خدا دوست دارد نيكمردان متقى پوشيده را.

(11) من احبّ ان يكون اكرم النّاس، فليتّق اللّه! الكرم التّقوى.

ترجمه: هر كه خواهد كه گرامى‌ترين مردمان باشد، بايد كه از خدا بپرهيزد.

كرم تقوى است.

(12) من زهد فى الدّنيا، هانت عليه المصيبات. ازهد فى الدّنيا!