امير المؤمنين على «ع» كافرى مسلمان شد. ولى بعد از چند روز از اسلام برگشت. از او سئوال نمودند چرا از اسلام برگشتى. جواب داد بخاطر آنكه مسلمانان عقيده بدينشان ندارند. آنها خودشان را گمراه ميدانند. بدليل آنكه هرصبح و شام ميگويند اهدنا الصراط المستقيم. اين شخص را خدمت حضرت على «ع» بردند. آن حضرت جواب شبهه او را چنين بيان فرمودند: جمله طلبى در اين مقام براى معنى دوام و استمرار است نه براى طلب. پس مناسب با مقام در جمله اهدنا دوام و ثبوت است.

[انواع طلب‌]

و انواعه كثيرة: انواع طلب در زبان عربى بسيار است. ولى مصنف پنج جمله را ذكر نموده كه عبارتند از: تمنى، استفهام، امر، نهى و نداء.

منها التّمنى: تمنى عبارت است از آنكه انسان انجام شدن چيزى را بخواهد كه مورد علاقه‌اش باشد. و آن چيز مورد علاقه لازم نيست كه ممكن الوقوع باشد. و اگر ممكن الوقوع باشد بايد توقع و طمعى در وقوع آن نباشد. بنابراين اگر ممكن الوقوع باشد بطوريكه توقع و طمع در انجام آن بشود ترجّى خواهد شد كه مورد استعمال «لعّل» است.

پس دو مورد براى استعمال «ليت» بود: 1- ممتنع الوقوع 2- ممكن الوقوع. كه انسان توقع و طمعى در وقوع آن ندارد. ممتنع الوقوع سه قسم است: 1- ماضوى مانند فياليت الشباب يعود. دوم استقبالى مانند ليت لى جناح فاطير. سوم ممتنع الوقوع حالى. منظور از اين حال حال عرفى است نه حقيقى.

ممكن الوقوعى كه توقع و طمع در وقوع آن نباشد مانند آنكه پيرمرد