نام کتاب : قواعد فقهيه نویسنده : بجنوردى، سيد محمد جلد : 1 صفحه : 32
اين آيه يكى از مستندات قاعده است؛ ولى ممكن است گفته شود كه
آيۀ شريفه به نفى ضمان نسبت به محسن دلالت ندارد. به جهت اينكه شأن نزولش در
بارۀ كسانى است كه در زمان پيغمبر اكرم (ص) مىخواستند در جنگ تبوك شركت
كنند، ولى بر اثر فقر مالى و عدم توانايى در تحصيل زاد و راحله، امكان شركت در جنگ
را نداشتند؛ در واقع مفسران روايت كردهاند كه پس از دستور عمومى مبنى بر شركت
مسلمانان در اين جنگ، سه برادر به نامهاى معقل و سويد و نعمان از بنى مقرن، خدمت
رسول خدا (ص) رسيدند و گفتند: ما زاد و راحله نداريم، ولى حاضريم در جنگ شركتكنيم. پيغمبر اكرم (ص) در جواب فرمودند: براى من هم امكان دارد كه زاد و راحلۀ شما را تهيه كنم. اين سه برادر گريه مىكردند كه چرا توفيق
شركت در جنگ را ندارند و در پى اين قضيه آيۀ شريفۀ«لَيْسَ عَلَى الضُّعَفٰاءِ ...مٰا عَلَى
الْمُحْسِنِينَ مِنْ سَبِيلٍ»نازل شد.
در عين توجه به اين شأن نزول، مىگوييم كه اين نكته در جاى خود ثابت
شده است كه خصوصيت مورد يا شأن نزول ضررى به عموم عام و اطلاق مطلق نمىرساند،
نظير «لا تنقض اليقين بالشك» كه در مورد وضو وارد شده است. ولى به قول مرحوم آقاى
آخوند- قدس سرّه- اين مطلب يك امر ارتكازى است و اگر شرع هم نمىگفت، همه مىفهميدند.
يا لا ضرر و لا ضرار فى الاسلام و غير اينها.
بنابراين از اين آيه به عنوان يك ضابطۀ كلى استفاده مىشود و
مىگوييم كه يكى از موارد احسان همين موردى است كه در شأن نزول آيه آمده است و اما
مواردى
- نيست، هرگاه آنها هم به راه رضاى خدا و رسول خلق را نصيحت و هدايتكنند كه بر نيكوكاران عالم از هيچ راه حرج و زحمتى نيست كه خدا آمرزنده و مهربانست».
نام کتاب : قواعد فقهيه نویسنده : بجنوردى، سيد محمد جلد : 1 صفحه : 32