مدعاى طرف را درهم شكند و او را ناچار كند كه از عقيده و مدعاى خود دست برداشته و به باطل بودن مدّعى اعتراف كند، مقصود شخص دوم آن است كه از گفتار اصلى خود دفاع نمايد و به اعتراضات دشمن تن درندهد و او را ساكت كند.

فرق بين مجادله و مشاغبه‌

(1113) شرط مجادله اعتراف جازم است و بايستى يكى از دو طرف پيروز گردد و كار به سكوت و اعتراف بكشد و اگر هيچيك تسليم بديگرى نشوند مجادله نبوده و مشاغبه ناميده ميشود كه از اقسام مغالطه است، زيرا در مشاغبه اعتراف شرط نيست، تفاوت ديگر مجادله و مشاغبه اختلاف در ماده است زيرا بعدا مى‌آيد كه ماده مجادله مسلمات و مشهورات بادى الرأى است و ماده مشاغبه مشبهات به مشهورات است زيرا مشاغبه بجاى جدل بكار برده ميشود و مجادله فاسد است.

اصطلاحات متداول در فن جدل‌

(1114) در فن مجادله اين اصطلاحات بكار برده ميشود:

(1115) 1- وضع، مدعاى اصلى يعنى قضيه‌اى را كه معترض ميخواهد باطل كند (وضع) ناميده ميشود و معانى اين كلمه در قضاياى وضعيه گذشت.

(1116) 2- سائل، شخص اول كه براى سركوبى و درهم شكستن عقايد ديگرى ابتدا به سخن ميكند سائل ناميده ميشود، زيرا اعتراض خود را بصورت سؤال طرح ميكند.

(1117) 3- مجيب، شخص دوم را كه از عقيده خود دفاع ميكند مجيب مى‌نامند، زيرا به سؤالات طرف جواب ميدهد.