كه ممكنه خاصّه ناميده ميشود (370). زيرا قيد لادوام و لاضرورت اشاره بمطلقه عامّه‌ (359) و ممكنه عامّه است‌ (360) بطوريكه در كيف برعكس قضيه‌اى باشند كه باين دو مقيّد شده است‌ (361).

لمعه (2) امكان عام مقابل ممتنع است‌ (371).

از اينجهت واجب نيز در آن داخل است‌ (372).

خواص از منطقيها مفاهيم را بر سه قسم يافته‌اند. آنكه وجودش ضرورى. و آنكه عدمش ضرورى است. و قسم ديگرى هست كه وجود و عدمش هيچيك ضرورى نيستند. و از اينجهت آنرا باسم امكان اختصاص داده‌اند (377).

بنابراين نزد پيشينيان قسمت دوتائى ميباشد: و آن ممكن و ممتنع است‌ (374).

و نزد آنان قسمت سه‌تائى است كه همان دوتاى نامبرده باضافه واجب است‌ (375).

امكان عام بر دو طرف خاص صادق است. زيرا غيرممتنع بر طرف ايجاب و سلب آن صدق ميكند (376).

امكان معانى ديگريهم دارد كه از جهت بى‌نيازى آنها را انداختيم‌ (378 الى 381).

كسيكه گمان دارد كه شرط ممكن واقع نشدن آن است.

زيرا وجود ممكن را بوجوب ميرساند (384) چنين كسى ندانسته است كه اگر چنين باشد عدم نيز ممكن را بامتناع ميرساند. و اگر عدم‌