نيست. و آنهائيكه امكان صرف را كافى ميدانند ميگويند كه قابل انعكاس ميباشد.

(504) عقيده‌ايكه منسوب به شيخ ابن سينا و از او مشهور است و مصنف كتاب ما هم همان را اختيار كرده. آنستكه عقد الوضع قضيه ممكنه، بايستى فعليت داشته باشد و تا موضوع ولو يك‌بار بعنوان خود معنون نگردد امكان ثبوت محمول براى موضوع حاصل نميشود تا بر آن حمل گردد.

بنابراين عقيده، ممكنه قابل انعكاس نيست. زيرا محمول وقتى كه بدل بموضوع ميگردد با حفظ كيفيت و جهتى كه داشته تغيير محل ميدهد و محمول ممكنه با حفظ كيفيت امكان بجاى موضوع مى‌آيد. در اينصورت شرط لازم ممكنه كه بايستى عقد الوضع فعليت داشته باشد رعايت نشده است.

(505) مصنف كتاب ما آرائيرا كه بنظر او بسيار مسلم و غير قابل خدشه بوده مذهب منصور تعبير مينموده. زيرا واقع و حقيقت را ناصر و ياور خود ميدانسته. بنابراين مختار مسلم او همين عقيده است كه هيچ ترديدى در آن نداشته است.

(506) علاوه بر مطالبى كه ذكر شد ملاك ممكنه بودن قضيه عقد الحمل است و هنگاميكه قضيه منعكس ميشود. موضوع با فعليت خود بدل به محمول ميگردد. در اينصورت قضيه ممكنه بايستى بمطلقه عامه منعكس گردد و حال آنكه ممكنه اعم از مطلقه ميباشد و هيچگاه قضيه اعم به اخص منعكس نميگردد. زيرا اعم لازم اخص ميباشد