اين سخن «به نزد آنكه جانش در تجلى است» عيان‌تر از آنست كه بيان شود، و پيشتر هم توضيح داده شد كه برترين جزء انسان قلب حقيقى اوست كه خود غير قابل انقسام است، و كمال و تماميّت آن جز به علم و معرفت نيست؛ و بى‌هيچ شبهه‌اى برترين چيزى كه علم بدان تعلق گيرد حضرت بارى- جل ذكره- است. پس كمال اين امر بسيط انسانى- كه فرمانده ديگر قوا و اعضاست- در علم به خداست، نه خوردن و آشاميدن و ديگر كنش‌ها و واكنش‌ها كه موجب كمال ديگر قوا و اجسام است.

ازينجا روشن مى‌شود برترين مردمان كسى است كه زندگى خود را در آبادانى قلب به ذكر خداوندگار گذرانده‌ [1]: «هرآينه آباد سازد مساجد خدا را كسى كه به خدا ايمان آورده است».

و برترين پيامبران (ص) در مورد علم مأمور به بيشترخواهى بود، چنان‌كه در دعا گويد [2]: «خداوندا علمم بيش گردان». و هم از فرمايشات آن حضرت است: «هر روز كه در آن علمم بيش نشود صبحگاه آن مبارك مباد»، پس در

[1] - إِنَّما يَعْمُرُ مَساجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ. [سوره توبه 9/ 18]

[2] - اشاره است به آيه كريمه‌ «قُلْ رَبِّ زِدْنِي عِلْماً». [سوره طه 20/ 114]