دو نامه نيز از صدر المتالهين موجود است كه يكى را به استاد خود ميرداماد- ره- نوشته و ديگرى را به شمساى گيلانى (ريو- 2/ 417 ذيل). اولى در كتاب «شرح حال و آراء فلسفى ملا صدرا» تأليف آقاى آشتيانى ص 225 چاپ شده است.

كسر اصنام الجاهلية (شكست بتهاى جاهليت)

سبب نوشتن اين كتاب را مؤلف چنين بيان مى‌كند:

«درين زمان كه تاريكى‌هاى نادانى و نابينائى در شهرها پراكنده گشته است، و كوته‌فكرى و نادرستى همه‌ى آباديها را فرا گرفته است، گروههائى را مى‌بينم كه با تمامى توان خويش در عقائد و گفتار به نادانى و هذيان گرائيده‌اند و بر فسادگرى در كردار اصرار مى‌ورزند ... و با همه‌ى تهيدستيشان در علم و عمل خود را به ارباب توحيد و اصحاب تفريد مانسته مى‌انگارند ... و پيرو يكى از همنوعان خود گشته‌اند كه ولايت خداوند و قرب و منزلت داشتن نزد او را مدعى است ...».

آنگاه بشرح كردار چنين مدعيان مى‌پردازد و توضيح اينكه با داشتن خصوصياتى كه اينان دارايند نتوان عرفان و شناختى از حق داشت و اقوال و شطحيات اينان ترّهاتى بيش نيست. و پس از بيان چندى از طرق عوامفريبى و علل پيدا شدن اعتقاد در افراد ساده‌لوح نسبت به اينان مى‌گويد:

«چون ديدم كه دفع اين شر كارى خطير در امر دين است و رفع اين شبهه از قلب دانش‌پژوهان- و ديگر مبتديان- و خلاص نمودن آنان از وسوسه‌هاى شياطين كارى سترگ مى‌باشد، از خداوند خيرجوئى نموده و شروع در ازاله‌ى وسوسه‌ها و رفع شبهات و باطل كردن ياوه‌ها و باز نمودن گره‌هاى بسته‌ى اينان نمودم ... اين رساله پرداخته گشت ... و در يك مقدمه و چهار گفتار و يك خاتمه‌اش ترتيب دادم».