در جهت يسار متميز از يكديگر، اگر يكى از دو مربع را در جهت ديگر قرار دهد يا جسمى را منقسم به اجزاى مقدارى نمايد، هر فعل او با انصراف از فعل اول و ايجاد صورتى مماثل يا مشابه و يا مغاير با جسم مفروض، از كتم عدم ملازم است و توجه نفس دائما با يك نوع خلاقيت ملازم است و از اينجا ما پى مى‌بريم كه نهايت ادراكات باطنى كه با انفعالات و افعال طبيعى مادى ملازم است بايجاد صورتى مطابق يا مغاير امر خارجى در باطن وجود نفس منجر مى‌شود و علم باقى و دائم و ثابت، چيزى است كه در مقام روح و نفس موجود است و آنچه كه دائما در تغيير و انفعال است، صورى است كه منعكس مى‌شوند از جهت روحانيت نفس از يك طرف (اجسام و مواد خارجى كه رابطه قوا و حواس ظاهرى از چشم و گوش و ...) از طرف ديگر به مواضع عصبى و مواطن ادراكى مغز و به اصطلاح محققان از علماى طبيعى جديد، سلول‌هاى مغزى و دماغى [1].