واقعه كربلا چهارساله و حاضر بود و پس از پدر بزرگوارش به امر خدا و معرفى گذشتگان خود، به امامت رسيد و در سال صد و چهارده و يا صدو هفده هجرى (به حسب بعضى از روايات شيعه‌ [1] توسط ابراهيم بن وليد بن عبدالملك برادر زاده هشام خليفه اموى مسموم شده) درگذشت.

در عهد امام پنجم از طرفى در اثر مظالم بنى اميه، هر روز در قطرى از اقطار بلاد اسلامى انقلاب و جنگ‌هايى رخ مى‌داد واز خود خاندان اموى نيز اختلافات بروز مى‌كرد و اين گرفتارى‌ها دستگاه خلافت را مشغول و تا اندازه‌اى از تعرض به اهل بيت صرف مى‌كرد.

و از طرفى وقوع فاجعه كربلا و مظلوميت اهل بيت كه ممثل آن، امام چهارم بود مسلمانان را مجذوب و علاقه‌مند اهل بيت مى‌ساخت. اين عوامل دست به‌دست داده مردم وخاصه شيعه را مانند سيل به سوى مدينه و حضور امام پنجم سرازير ساخت و امكاناتى در نشر حقايق اسلامى و معارف اهل بيت براى آن حضرت به‌وجود آمد كه براى هيچ يك از پيشوايان گذشته اهل بيت ميسر نشده بود وگواه اين مطلب اخبار و احاديث بى‌شمارى است كه از امام پنجم نقل شده و گروه انبوهى است از رجال علم و دانشمندان شيعه كه در فنون متفرقه معارف اسلامى در مكتب آن حضرت پرورش يافته‌اند و در فهرست‌ها و كتب رجال اساميشان ضبط شده است. [2]

امام ششم‌

امام جعفربن محمد (صادق) فرزندامام پنجم كه در سال هشتاد و سه هجرى متولد

[1] . اصول كافى، ج 1، ص 469؛ ارشاد مفيد، ص 245؛ فصول المهمه، ص 202 و 203؛ تاريخ يعقوبى، ج 3، ص 63؛ تذكرة الخواص، ص 340؛ دلائل الامامة، ص 94 و مناقب ابن‌شهرآشوب، ج 4، ص 210

[2] . ارشاد مفيد، ص 245- 253. رجوع شود رجال كشى و رجال الطوسى. و فهرست طوسى و ساير كتاب‌هاى رجال‌