وارد شده است.

امام سوم‌

امام حسين (سيدالشهدا) فرزند دوم على عليه السلام از فاطمه عليها السلام دختر پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله كه در سال چهارم هجرى متولد شده است. آن حضرت پس از شهادت برادر بزرگوار خود امام حسن مجتبى عليه السلام به امر خدا و طبق وصيت وى به امامت رسيد [1].

امام حسين عليه السلام ده سال امامت نمود و تمام اين مدت را به استثناى (تقريبا) شش ماه آخر در خلافت معاويه واقع بود و در سخت‌ترين اوضاع و ناگوارترين احوال با نهايت اختناق زندگى مى‌فرمود، زيرا گذشته از اين‌كه مقررات و قوانين دينى اعتبار خود را از دست داده بود و خواسته‌هاى حكومت جايگزين خواسته‌هاى خدا و رسول شده بود و گذشته از اين‌كه معاويه و دستياران او از هر امكانى براى خرد كردن و از ميان بردن اهل بيت و شيعيانشان و محو نمودن نام على و آل على استفاده مى‌كردند، معاويه در صدد تحكيم اساس خلافت فرزند خود يزيد بر آمده بود و گروهى از مردم به واسطه بى بند و بارى يزيد، از اين امر خشنود نبودند. معاويه براى جلوگيرى از ظهور مخالفت به سخت‌گيرى‌هاى بيشتر و تازه‌ترى دست زده بود.

امام حسين عليه السلام خواه ناخواه اين روزگار تاريك را مى‌گذرانيد و هر گونه شكنجه و آزار روحى را از معاويه و دستياران وى تحمل مى‌كرد تا در اواسط سال شصت هجرى معاويه درگذشت و پسرش يزيد به جاى پدر نشست. [2]

بيعت يك سنت عربى بود كه در كارهاى مهم مانند سلطنت و امارت اجرا مى‌شد و زير دستان و به ويژه سرشناسانشان دست بيعت وموافقت و طاعت به سلطان يا امير مثلًا مى‌دادند و مخالفت بعد از بيعت عار وننگ قومى بود و مانند تخلف از امضاى‌

[1] . ارشاد مفيد، ص 179؛ اثبات الهداة، ج 5، ص 168- 212 و اثبات الوصية مسعودى، ص 125

[2] . ارشاد مفيد، ص 182؛ تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 226- 228 و فصول المهمه، ص 163