درمورد تأويل قرآن كريم (حقايقى كه قرآن كريم از آنها سرچشمه مى‌گيرد) مى‌فرمايد:

«هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا تَأْوِيلَهُ يَوْمَ يَأْتِي تَأْوِيلُهُ يَقُولُ الَّذِينَ نَسُوهُ مِنْ قَبْلُ قَدْ جاءَتْ رُسُلُ رَبِّنا بِالْحَقِّ فَهَلْ لَنا مِنْ شُفَعاءَ فَيَشْفَعُوا لَنا أَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ قَدْ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ» [1]

آيا كسانى‌كه قرآن را نمى‌پذيرند، جز تأويل آن چيزى را منتظرند روزى كه تأويلش مشهود مى‌شود، كسانى‌كه قبلا آن‌را فراموش كرده‌اند خواهند گفت پيغمبران خداى ما به حق آمدند پس آيا براى ما نيز شفاعت كنندگانى هستند كه براى ما شفاعت كنند يا اين‌كه برگردانده شويم (به دنيا) و عملى غير از آن عمل كه انجام مى‌داديم، انجام دهيم؟ اينان نفس‌هاى خود را زيان كردند و افترايى كه مى‌بستند گم نمودند.

و مى‌فرمايد:

«يَوْمَئِذٍ يُوَفِّيهِمُ اللَّهُ دِينَهُمُ الْحَقَّ وَ يَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِينُ» [2]

در چنين روزى خدا پاداش واقعى ايشان را مى‌دهد و مى‌دانند كه خدا واقعيتى آشكار و بى پرده است و بس.

و مى‌فرمايد:

«يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّكَ كادِحٌ إِلى‌ رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلاقِيهِ» [3]

اى انسان تو با رنج به سوى خداى خود در كوشش مى‌باشى پس او را ملاقات خواهى كرد.

و مى‌فرمايد:

[1] . اعراف، آيه 53

[2] . نور، آيه 25

[3] . انشقاق، آيه 6