و در وصف حال گروهى ديگر كه در زندگى دنيا از مال و ثروت خود استفاده مشروع نمى‌كنند، مى‌فرمايد:

«حَتَّى إِذا جاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ رَبِّ ارْجِعُونِ* لَعَلِّي أَعْمَلُ صالِحاً فِيما تَرَكْتُ كَلَّا إِنَّها كَلِمَةٌ هُوَ قائِلُها وَ مِنْ وَرائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلى‌ يَوْمِ يُبْعَثُونَ» [1]

تا آن دم كه به يكى از آنان مرگ مى‌رسد مى‌گويد خدايا مرا (به دنيا) برگردانيد شايد در تركه خود كار نيكى انجام دهم. نه هرگز اين سخنى است كه او مى‌گويد «به سخنش گوش داده نمى‌شود» و در پيش شان برزخى است كه تا روز رستاخيز ادامه دارد.

روز قيامت- رستاخيز

در ميان كتب آسمانى، قرآن كريم تنها كتابى است كه از روز رستاخيز به تفصيل سخن رانده و در عين اين‌كه تورات نامى از اين روز به ميان نياورده و انجيل جز اشاره مختصرى ننموده قرآن كريم در صدها مورد با نام‌هاى گوناگون روز رستاخيز را ياد كرده و سرنوشتى را كه جهان و جهانيان در اين روز دارند، گاهى به اجمال و گاهى به تفصيل بيان نموده است.

و بارها تذكر داده كه ايمان به روز جزا (روز رستاخيز) هم تراز ايمان به خدا و يكى از اصول سه گانه اسلام است كه فاقد آن (منكر معاد) از آيين اسلام خارج و سرنوشتى جز هلاكت ابدى ندارد.

و حقيقت امر نيز همين است، زيرا اگر از جانب خدا حسابى در كار، و جزا و پاداشى در پيش نباشد، دعوت دينى كه مجموعه‌اى از فرمان‌هاى خدا و اوامر و نواهى اوست، كمترين اثرى در بر نخواهد داشت ووجود و عدم دستگاه نبوت و تبليغ دراثر، مساوى خواهد بود بلكه عدم آن بر وجودش رجحان خواهد داشت، زيرا

[1] . مؤمنون، آيات 99- 100