ص 10 به اين سبب عبارت از مبدأ به شب كرده‌اند و آن شب قدر است، و عبارت از معاد بروز و آن روز قيامت است، اين بيان يكى از تأويلات شب قدر است كه بسيار با قدر است، به همين وزان عارف رومى در دفتر دوم مثنوى گويد:

مرحوم حاجى در شرح مثنوى در بيان همين بيت گفتارى سودمند دارد كه به نقل آن تبرك مى‌جوييم:

حق شب قدر است، يعنى يكى از آيات احاطه حق شب قدريست كه در طول همه شبها باشد چون آن سيال كه راسم همه سلسله زمان است و روح آنها است.

و از تاويلات شب قدر سلسله طوليه نزوليه است كه مد سير نور حق است در قوس نزول چه نور در آن در تنزل است چنانكه باطن يوم القيامه سلسله طوليه عروجيه است كه مد سير نور حق است در قوس صعود چه نور در اشتداد و ترقى و عروج است قال اللّه تعالى:

تَعْرُجُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ إِلَيْهِ‌، (معارج 5).