تفصيل اين نصب و تعيين قدر مخرج و كمّ و كيفيّت اينها، در كتب مبسوطه فقه مشروح است، و ما نيز در «نبرأس منظوم» ذكر كرده‌ايم، و اينجا، لطايف اعداد نصب را مجملى مى‌گوئيم.

سرّ: امّا عدد دوازده‌، عدد كاملى است كه عدد حروف لفظيّه «لا اله الّا اللّه» است، در رقوم مسطرات و نيز عدد حروف تكوينيّه عاليات است، در كتاب مبين وجود كه اوصياء حضرت ختمى صلّى اللّه عليه و آله دوازده معصوم پاك‌اند، چنانكه در اخبار مأثور است كه: اوصياء هر يك، از آدم و نوح و ابراهيم و موسى و عيسى- سلام اللّه عليهم اجمعين- نيز دوازده بوده‌اند، و عدد اسباط دوازده است، و نيز حروف كلمه شهادت محمد رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله دوازده است، و نيز بروج سماويّه مؤثّرات در عالم كون و فساد- به حول اللّه و قوّته- دوازده‌اند.

و امّا عدد پنج‌، پس آن هم، عدد كاملى است و دايره عدديّه است، شبيه به دايره مقداريّه كه افضل اشكال و اوسع آنهاست كه حق تعالى، به اجرام اثيريّه فلكيّه و بسايط عنصريّه داده است. و اينكه پنج را عدد «مستدير» گويند، به جهت آن است كه پنج را كه در نفس خود ضرب كنند، در حاصل ضرب پديد آيد، چنانكه گوئى پنج در پنج، بيست و پنج، و بيست و پنج در بيست و پنج، ششصد و بيست و پنج.

پس، بيست و پنج عود كند. و همچنين در مراتب ديگر و نيز مراتب ديگر، و نيز مراتب كليّه پنج است و جسد آن كه حرف متعلّق آنست‌هاى هويّت است كه «اسم اعظم» است و ها هو جارى بر انفاس حيوانات است كه همه ذاكر اويند. لراقمه:

دم چو فرو رفت، هاست هوست، چو بيرون رود

يعنى ازو، در همه، هر نفسى، ها و هوست‌

و صورت كتبى‌اش، دايره مقداريّه است كه غير متناهيّه است و گاه كه دو دايره نويسند، اشارت است به جمال و جلال «هو»، و گاه كه يك دايره نويسند، اشارت است به اينكه: جمال او، «عين» جلال اوست، و جلال او، «عين» جمال اوست، و در اوّل «هو» و «هادى» و آخر «اللّه» و وسط «داهر» و «ديهور» قرار گرفته.

و امّا عدد دو، عدد كاملى است كه اوّل اعداد است و نسبتش به واحد، نسبت صادر اوّل است، به واحد حقّ حقيقى مبدأ المبادى، و سارى است اثنوه، در همه‌