ديده خواهم سبب سوراخ كن! [1] هدايه: آنچه مأثور است و مشهور است كه: «حامل الارض هو الحوت» [2]، تأويلش- و اللّه يعلم- آن است كه: عالم «صورت» و عالم «معنى» متطابق‌اند بروج نور صورى، در عالم حسّى دوازده است، و آخر بروج «برج حوت» است. پس، بروج نور حقيقى- كه نور امامت است- نيز دوازده است و برج اخير، هو المهدى القائم بالحقّ عليه السّلام. آن حضرت، به جاى برج حوت است، براى كوكب امامت و ولايت، و نور هدايت بصيرت و حامليّت محمول است، بر قيام صدورى ارض، به نور او عليه السّلام.

شبهة و حل: شبهه ديگر در اين مقام، آن است كه: بدن مركّب است از عناصر اربعه كه مدام در «تنازع» و «تسارع» اند به انحلال. پس، چگونه مى‌شود كه [آن حضرت‌] مدّت مديدى باقى بماند؟

جواب آن ست كه: «لا تقدر عظمة اللّه- سبحانه- على قدر عقلك فتكون من الهالكين» [3]، بودن حضرت در زمين [به‌] مدّت مديد، چون بودن عيسى عليه السّلام است در آسمان، در عهد بعيد كه اهل ملّت محمديّه و غيرهم، قائل‌اند و در قرآن مجيد فرمود كه: «وَ ما قَتَلُوهُ وَ ما صَلَبُوهُ وَ لكِنْ شُبِّهَ لَهُمْ». [4]

و خضر عليه السّلام شخص انسانى است، و [همگان‌] به حيات صورى او، از عهد موسى عليه السّلام تا حال قائل‌اند، و در مظاهر قهر شيطان مركب جسمانى است و به حيات شخص او، در همه اوقات قائل‌اند و با اين همه، سريان حكم و جريان دارند، و ضدّ [5].

عجب است، از بعضى كه [در خصوص حضرت قائم‌] به وجود «نوعى» و