نشر: نشر در اصل بمعنى گستردن و گسترده شدن است لازم و متعدّى بكار رود «نَشَرَ الثّوبَ و الكتابَ‌ نَشْراً:

بسطه» لازم و متعدّى بودن آن در مصباح و اقرب مذكور است. وَ إِذَا الصُّحُفُ‌ نُشِرَتْ‌ تكوير: 10. آنگاه كه نامه‌ها گسترده و باز شوند. وَ كِتابٍ مَسْطُورٍ. فِي رَقٍ‌ مَنْشُورٍ طور: 2 و 3. قسم بكتاب نوشته شده در پوستى گسترده.

وَ النَّاشِراتِ‌ نَشْراً مرسلات: 3. قسم ببادهاى گسترنده كه ابر را بطرز مخصوصى ميگسترند.

نَشْر و إنْشَار بمعنى زنده كردن آمده «نَشَرَ اللّهُ الموتى و أَنْشَرَهُمْ‌: أحياهم» بنظر ميآيد اين از آنجهت است كه زنده شدن يكنوع گسترده شدن است ذرّات بدن در اثر حركت و جنبش رشد كرده و گسترده شده بدن را تشكيل ميدهند. ثُمَّ إِذا شاءَ أَنْشَرَهُ‌ عبس:

22. سپس آنگاه كه خواهد او را زنده ميكند وَ الَّذِي نَزَّلَ مِنَ السَّماءِ ماءً بِقَدَرٍ فَأَنْشَرْنا بِهِ بَلْدَةً مَيْتاً زخرف:

11. او كه از آسمان آب باندازه نازل كرد و بوسيله آن سرزمين مرده را زنده نمود مثل‌ فَأَحْيا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها نحل: 65.

انْتِشَار: گسترده شدن و پراكنده شدن. فَإِذا قُضِيَتِ الصَّلاةُ فَانْتَشِرُوا فِي الْأَرْضِ وَ ابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللَّهِ ...

جمعه: 10. پس چون نماز تمام شد در زمين متفرّق شده و در طلب روزى و فضل خدا باشيد. وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَكُمْ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ إِذا أَنْتُمْ بَشَرٌ تَنْتَشِرُونَ‌ روم: 20. از آيات خداوند آنست كه شما را از خاك آفريد آنگاه شما بشريد كه در زمين گسترده و منتشر ميشويد.

نُشُور: مصدر است لازم و متعدى هر دو آيد فَأَحْيَيْنا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها كَذلِكَ‌ النُّشُورُ فاطر: 9. با آن آب سرزمين مرده را زنده كرديم زنده شدن مردگان نيز همانطور است. بَلْ كانُوا لا يَرْجُونَ‌ نُشُوراً فرقان: 40.

بلكه از زنده شدن نمى‌ترسيدند.

نشز: (بر وزن فلس) مكان مرتفع.

چنانكه در مفردات و قاموس آمده.