با اعمالتان مجازات ميشويد روزها را شوم ميپنداريد ... تا فرمود:

«لَا تَعُدْ وَ لَا تَجْعَلْ لِلْأَيَّامِ صُنْعاً فِي حُكْمِ اللَّهِ، قَالَ الْحَسَنُ: بَلَى يَا مَوْلَايَ».

ديگر چنين مگو و روزها را در كار خدا دخيل ندان، گفت: چشم مولاى من.

حديث صريح است در اينكه زمان و وقت را سعد و نحسى نيست. در وسائل كتاب حجّ ابواب آداب السفر باب هشتم نقل شده: راوى گويد: بعضى از اهل بغداد بابى الحسن ثانى عليه السّلام نوشت و از مسافرت در آخرين چهار- شنبه ماه سؤال كرد امام عليه السّلام در جواب نوشت: هر كه در آخرين چهار شنبه ماه بقصد مخالفت با اهل فال بد خارج شود از هر آفت محفوظ بوده و از هر بلا معاف شده و خدا حاجتش را قضا خواهد فرمود.

حديث شريف نحس بودن چهار- شنبه را نفى ميكند. در باب چهارم در ضمن حديثى امام صادق عليه السّلام روز دوشنبه را شوم فرموده كه‌

«فَقَدْنَا فِيهِ نَبِيَّنَا وَ ارْتَفَعَ الْوَحْيُ عَنَّا».

شوم بودن در اثر رحلت آنحضرت و برداشته شدن وحى است. نه اينكه ذات روز شوم باشد رجوع شود بوسائل ابواب آداب سفر ... با تدبّر در روايات قطع نظر از سند آنها خواهيم ديد نحوست و بركت آنها بملاحظه واقعياتى است كه در آنها رخ داده است.

نحل‌: زنبور عسل. وَ أَوْحى‌ رَبُّكَ إِلَى‌ النَّحْلِ‌ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبالِ بُيُوتاً وَ مِنَ الشَّجَرِ وَ مِمَّا يَعْرِشُونَ. ثُمَّ كُلِي مِنْ كُلِّ الثَّمَراتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلًا يَخْرُجُ مِنْ بُطُونِها شَرابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوانُهُ فِيهِ شِفاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ‌ نحل: 68 و 69.

پروردگارت بزنبور عسل وحى كرد كه در كوهها و درختان و كندوها كه مردم ميسازند لانه كن، و از همه ميوه‌ها بخور و بآسانى براههاى خدايت وارد شو، از شكم آن شربتى برنگهاى مختلف خارج ميشود كه در آن مردمان را شفاست و در عمل زنبور عسل عبرتى است بر اهل تفكّر كه در اسرار عالم تفكر كنند.