در آن نظير اضافه بيانيّه است و افاده تأكيد ميكند و هر دو آيه در باره قيامت است معنى آيه اوّل: اينكه در تقسيم شدن مردم باصحاب يمين و اصحاب شمال و سابقين گفتيم، ثابت و حتمى است و خلافى در آن نيست. در مجمع و الميزان بتأكيد نيست. در مجمع و الميزان بتأكيد بودن آن تصريح شده است.

ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلَّا اتِّباعَ الظَّنِّ وَ ما قَتَلُوهُ‌ يَقِيناً نساء: 157.

«يَقِيناً» تميز است از قتل يعنى بقتل عيسى عليه السّلام علم ندارند و فقط از ظن پيروى ميكنند و او را بيقين نكشتند ظنّ بكشتن او كردند:

وَ اعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ‌ الْيَقِينُ‌ حجر: 99. مراد از يقين چنانكه گفته‌اند مرگ است و اطلاق يقين بر مرگ بعلت ثابت و حتمى بودن آن است و شايد اطلاق آن بر مرگ بجهت انكشاف واقع با آن است يعنى تا آنگاه كه واقع منكشف شود و حقائق ايمان و كفر آشكار گردد پروردگارت را عبادت كن.

اينكه بعضى يقين را بمعنى علم گرفته و گفته‌اند عبادت تا حصول يقين است و چون يقين آمد تكليف ساقط ميباشد غلط محض است، مخاطب باين آيه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله است و آن بزرگوار از اهل يقين بود ولى تا دم مرگ از تكليف شرعى دست نكشيد اين قول بضرورت اسلام باطل ميباشد.

* مُوقِن‌: آنكه داراى يقين يا جوياى يقين است‌ وَ فِي الْأَرْضِ آياتٌ‌ لِلْمُوقِنِينَ‌ ذاريات: 20. در زمين آيات و دلائلى است براى يقين جويندگان.

يمم‌: تيمّم بمعنى قصد است در مصباح از ابن سكيت نقل كرده:

فَتَيَمَّمُوا صَعِيداً طَيِّباً يعنى قصد كنيد زمين پاك را در مجمع فرموده: تيمّم بمعنى قصد است همچنين است تأمّم.

أَنْفِقُوا مِنْ طَيِّباتِ ما كَسَبْتُمْ وَ مِمَّا أَخْرَجْنا لَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَ لا تَيَمَّمُوا الْخَبِيثَ مِنْهُ تُنْفِقُونَ وَ لَسْتُمْ بِآخِذِيهِ إِلَّا أَنْ تُغْمِضُوا فِيهِ ... بقره: 267.