بافتن زره است و بطور استعاره بهر بافتن محكم گفته ميشود. طبرسى فرموده بافتن متداخل است مثل زره كه حلقه‌ها بهمديگر متداخل‌اند على هذا سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ تختهائى است متصل بهم. و شايد رديف هم مراد باشد.

يعنى: جماعت كثيرى است از گذشتگان و كمى از آخر مانده‌ها، آنها بر كرسيهاى رديف هم يا متصل بهم نشسته‌اند. اين لفظ فقط يكبار در قرآن مجيد آمده است.

وطؤ: يكى از معانى وطؤ زير پا گذاشتن و قدم نهادن است «وَطِئَهُ‌ برجله: علاه بها و داسه». وَ لا يَطَؤُنَ‌ مَوْطِئاً يَغِيظُ الْكُفَّارَ وَ لا يَنالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَيْلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صالِحٌ‌ توبه:

120. موطئا زمين را گويند كه زير پا مى‌ماند. يعنى قدم نمى‌نهند و وارد نميشوند بزمينيكه كفّار را خشمگين ميكند و از دشمنى بمقصودى نميرسند مگر آنكه بآنها عمل صالح نوشته ميشود. وَ أَرْضاً لَمْ‌ تَطَؤُها احزاب:

27. و زمينيكه بآن قدم ننهاديد. مُوَاطَاة: بمعنى توافق و برابرى است‌ يُحِلُّونَهُ عاماً وَ يُحَرِّمُونَهُ عاماً لِيُواطِؤُا عِدَّةَ ما حَرَّمَ اللَّهُ‌ توبه: 37.

يعنى: ماه حرام را سالى حلال و سالى حرام ميكنند تا موافق و برابر كنند با عدديكه خدا حرام كرده است.

إِنَّ ناشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئاً وَ أَقْوَمُ قِيلًا مزمل: 6. عبادت شب محكمتر است در قدم گذاشتن بعبادت خدا (يا محكمتر است در ثبات قدم) و قويتر است از لحاظ گفتار در حضور قلب و توجّه، رجوع شود به «نشأ».

وطر: (بفتح و، ط) حاجت. راغب حاجت مهمّ گفته است. در مصباح و اقرب گفته: از آن فعل بناء نميشود جمع آن اوطار است. فَلَمَّا قَضى‌ زَيْدٌ مِنْها وَطَراً زَوَّجْناكَها لِكَيْ لا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْواجِ أَدْعِيائِهِمْ إِذا قَضَوْا مِنْهُنَ‌ وَطَراً احزاب: 37.

در مجمع از خليل نقل كرده وطر هر حاجتى است كه تو را در آن قصدى باشد و چون شخص بآن قصد رسيد گويند «قضى حاجته و اربه». على هذا