اللَّهُ نَفْساً إِلَّا وُسْعَها بقره: 286.

خداوند هيچ كس را جز بقدرت قدرت تكليف نميكند. اين مضمون پنج بار در قرآن مجيد تكرار شده و يك اصل كلّى و مصدر هزاران مسائل فرعى است، دفعه ديگر بتعبير لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلَّا ما آتاها طلاق: 7. آمده است.

وسق‌: وَ اللَّيْلِ وَ ما وَسَقَ‌. وَ الْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ‌. لَتَرْكَبُنَّ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ‌ انشقاق:

17- 19. وسق (بر وزن فلس) بمعنى جمع كردن است «وَسَقَ‌ الشّى‌ء:

جمعه» راغب جمع كردن شى‌ء متفرق گفته است. اتساق بمعنى جمع شدن ميباشد.

يعنى: قسم بتاريكى و آنچه جمع ميكند، قسم بماه آنگاه كه جمع و بدر شود كه از حالى بحالى بالا ميرويد. تاريكى شب همه چيز را جمع كرده بشكل سياه در مياورد و ماه بتدريج بزرگ شده بصورت چهارده شبه ميآيد. آمدن شب پس از شفق شامگاهى، احاطه تاريكى بر موجودات، وسعت تدريجى ماه، حكايت از تغيير احوال عالم و بشر دارد و شايد بدان مناسبت آمده‌ لَتَرْكَبُنَّ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ‌ بقيّه كلام در «طبق» ديده شود، اين لفظ دو بار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است.

وسل‌: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ‌ الْوَسِيلَةَ مائده: 35.

وسيله بمعنى تقرّب و نزديكى است «وَسَلَ‌ اليه: تقرّب» راغب آنرا توصل از روى رغبت گفته است. وسيله هم مصدر آمده و هم اسم يعنى آنچه با آن تقرّب حاصل شود. ظاهرا در آيه بمعناى مصدرى است يعنى اى اهل ايمان از خدا بترسيد و بوى تقرّب بجوئيد، شايد تقوى همان تقرّب باشد ذيل آيه‌ وَ جاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ‌ است بنظر ميآيد مراد از آن مطلق تلاش در راه خداست و تقوى و تلاش مصداق ابتغاء تقرب و وسيله‌اند.

أُولئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلى‌ رَبِّهِمُ‌ الْوَسِيلَةَ اسراء: 57. اين لفظ فقط دو بار در قرآن مجيد آمده است‌