فرزندش و خواب ديدن حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله در باره دخول
بمسجد- الحرام و غيره كه اينها نيز از اقسام وحى و تفهيم خفىاند.
ود:ودّ
(بفتح و ضمّ و كسر اوّل) وداد، مودّة همه بمعنى دوست داشتن است.إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا
وَ عَمِلُوا- الصَّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُوُدًّامريم: 96. تقدير آن «وُدّاًفى قلوب النّاس» و يا نظير آنست.
اين يك امر طبيعى است هر كه مؤمن و نيكوكار باشد مردم او را دوست خواهند داشت و
اگر از روى غرضى اظهار عداوت كنند باز در ته قلب او را تصديق كرده و ارادت خواهند
ورزيد.
در روايات شيعه و اهل سنت نقل شده كه آيه در باره على بن ابى طالب
عليه السّلام نازل گرديده است نگارنده گويد:
مورد نزول آن بزرگوار است ولى عموم آيه بقوّت خود باقى است.
شبلنجى در نور الابصار ص 112.
از نقاش نقل كرده كه آيه در باره على بن ابى طالب نازل شده است. سبط
ابن- جوزى در تذكره ص 10 در ذكر فضائل آنحضرت از ابن عباس نقل كرده:
«هَذَاالْوُدُّجَعَلَهُ اللَّهُ
لِعَلِيٍّ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) فى قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ».
علامه امينى در جلد 2 الغدير ص 55 و 56 مقدارى از مصادر آنرا از كتب
اهل سنت نقل كرده است.
در مجمع فرموده: در آن اقوالى است از جمله آن مخصوص على عليه السّلام
است كه ابن عباس گفته: مؤمنى نيست مگر آنكه در قلبش محبّت آنحضرت است. و از تفسير
ابو حمزه از امام باقر عليه السّلام نقل كرده كه فرمود: