فرزندش و خواب ديدن حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله در باره دخول بمسجد- الحرام و غيره كه اينها نيز از اقسام وحى و تفهيم خفى‌اند.

ود: ودّ (بفتح و ضمّ و كسر اوّل) وداد، مودّة همه بمعنى دوست داشتن است. إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا- الصَّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ‌ وُدًّا مريم: 96. تقدير آن «وُدّاً فى قلوب النّاس» و يا نظير آنست. اين يك امر طبيعى است هر كه مؤمن و نيكوكار باشد مردم او را دوست خواهند داشت و اگر از روى غرضى اظهار عداوت كنند باز در ته قلب او را تصديق كرده و ارادت خواهند ورزيد.

در روايات شيعه و اهل سنت نقل شده كه آيه در باره على بن ابى طالب عليه السّلام نازل گرديده است نگارنده گويد:

مورد نزول آن بزرگوار است ولى عموم آيه بقوّت خود باقى است.

شبلنجى در نور الابصار ص 112.

از نقاش نقل كرده كه آيه در باره على بن ابى طالب نازل شده است. سبط ابن- جوزى در تذكره ص 10 در ذكر فضائل آنحضرت از ابن عباس نقل كرده:

«هَذَا الْوُدُّ جَعَلَهُ اللَّهُ لِعَلِيٍّ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) فى قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ».

علامه امينى در جلد 2 الغدير ص 55 و 56 مقدارى از مصادر آنرا از كتب اهل سنت نقل كرده است.

در مجمع فرموده: در آن اقوالى است از جمله آن مخصوص على عليه السّلام است كه ابن عباس گفته: مؤمنى نيست مگر آنكه در قلبش محبّت آنحضرت است. و از تفسير ابو حمزه از امام باقر عليه السّلام نقل كرده كه فرمود:

«قَالَ رَسُولُ اللَّهِ لِعَلِيٍّ عَلَيْهِمَا السَّلَامُ: قُلْ اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِي عِنْدَكَ عَهْداً وَ اجْعَلْ لِي فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ‌ وُدّاً».

على عليه السّلام چنان گفت و آيه نازل شد. نظير آنرا ابو حمزه از جابر بن عبد اللّه انصارى نيز نقل كرده است.

وَ جَعَلَ بَيْنَكُمْ‌ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً روم: 21. خدا ميان شما دوستى و مهربانى گذاشت.

مُوادَدَة: دوست داشتن يا دوست داشتن همديگر. لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ‌