ص 53 نقل كرده: بت اگر بصورت انسان از چوب يا طلا يا نقره باشد صنم نامند و اگر از سنگ باشد وثن گويند. ناگفته نماند اين سخن با آنچه گفته شد مناسبت دارد.

وجب‌: فَإِذا وَجَبَتْ‌ جُنُوبُها فَكُلُوا مِنْها ... حج: 36. وجوب بمعنى ثبوت است واجبات را بواسطه ثابت العمل بودن واجبات گفته‌اند. ايضا وجوب بمعنى سقوط است «وَجَبَ‌ الحائط: سقط» ضمير «جُنُوبُها» در آيه راجع بشتران قربانى است يعنى: در موقع نحر شتران چون پهلوهاى آنها بزمين افتاد (كنايه از مردن) از آنها بخوريد گويند: «ضربه‌ فَوَجَبَ‌» او را زد پس مرد. اين لفظ فقط يكبار در قرآن مجيد آمده است.

وجد: وجد- جدة وجد- وجود- وجدان بمعنى پيدا كردن، رسيدن، دست يافتن و غيره است. آن در خدا چنانكه راغب گفته بمعنى علم است مثل‌ وَ ما وَجَدْنا لِأَكْثَرِهِمْ مِنْ عَهْدٍ اعراف: 102. در بسيارى از آنها وفائى بعهد نيافتيم و دانستيم كه وفائى بعهد خدا ندارند. وَ لَقَدْ عَهِدْنا إِلى‌ آدَمَ مِنْ قَبْلُ فَنَسِيَ وَ لَمْ‌ نَجِدْ لَهُ عَزْماً طه: 115.

گاهى مراد از آن تمكّن است مثل‌ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ‌ وَجَدْتُمُوهُمْ‌ توبه: 5. وَ لَمْ‌ تَجِدُوا كاتِباً فَرِهانٌ مَقْبُوضَةٌ بقره: 283.

أَسْكِنُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ سَكَنْتُمْ مِنْ‌ وُجْدِكُمْ‌ وَ لا تُضآرُّوهُنَ‌ طلاق: 6.

وجد (بر وزن قفل) بمعنى تمكّن است زنان مطلّقه را در بعضى از آنچه قادر هستيد و سكنى گزيده‌ايد ساكن كنيد و ضررى بآنها نرسانيد.

وجس‌: فزع. فزعيكه در قلب افتد و يا از چيزيكه شنيده شده احساس شود چنانكه در قاموس گفته و نيز بمعنى خفا و پنهانى است. ايجاس بمعنى احساس است و نيز گويند «أَوْجَسَ‌ خوفا» يعنى ترس را پنهان كرد.

فَأَوْجَسَ‌ فِي نَفْسِهِ خِيفَةً مُوسى‌. قُلْنا لا تَخَفْ إِنَّكَ أَنْتَ الْأَعْلى‌ طه: 67 و 68. موسى در خودش احساس خوف كرد يا خوفرا در ضميرش پنهان داشت.