در كلام اللّه آمده است.

هاتوا

اسم فعل است بمعنى بياوريد. آن چهار بار در كلام اللّه مجيد آمده است. تِلْكَ أَمانِيُّهُمْ قُلْ‌ هاتُوا بُرْهانَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ‌ بقره:

111. آنها آرزوهاى كاذب آنهاست بگو دليلتان را بياوريد اگر راستگوئيد.

هاتين‌

اسم اشاره و تثنيه مؤنث است‌ إِنِّي أُرِيدُ أَنْ أُنْكِحَكَ إِحْدَى ابْنَتَيَ‌ هاتَيْنِ‌ قصص: 27. من ميخواهم يكى از اين دو دخترم را بنكاح تو در آورم. اين لفظ تنها يكبار در قرآن مجيد آمده است.

هذان‌

قالُوا إِنْ‌ هذانِ‌ لَساحِرانِ‌ طه: 63. گفتند: اين دو نفر دو تا ساحراند.

هكذا

فَلَمَّا جاءَتْ قِيلَ أَ هكَذا عَرْشُكِ قالَتْ كَأَنَّهُ هُوَ نمل: 42. چون آنزن آمد گفته شد: آيا اينطور است تخت تو؟ گفت: گوئى همانست.

هيهنا: فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ‌ هاهُنا حَمِيمٌ‌ حاقّه: 35. هنا و ها هنا اشاره بمكان نزديك است يعنى امروز در اينجا براى او مهربانى و دوستى نيست اين تركيب چهار بار در قرآن مجيد آمده است.

هبط

هبوط (بضمّ ها) بمعنى پائين آمدن است طبرسى فرموده:

هبوط و نزول و وقوع نظير هم‌اند و آن حركت از بالا بپائين است، هبوط گاهى بمعنى حلول (دخول) در مكان است گويند: «هبطنا بلد كذا» يعنى بفلان بلد وارد شديم.

هبط و فعل آن لازم و متعدى هر دو آيد. راغب ميگويد: هبوط بمعنى انحدار و پائين آمدن قهرى است مثل هبوط و افتادن سنگ و نيز گويد چون در انسان بكار رود بر سبيل استخفاف و سبك شمردن باشد.

ولى حق آنست كه بگويم هبوط اعمّ از قهرى و اختيارى است مثل‌ وَ إِنَّ مِنْها لَما يَهْبِطُ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ‌ بقره: 74. كه در باره سنگهاست و قهرى است و مثل‌ قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْها جَمِيعاً بقره: 38. كه اختيارى است.