طبرسى را از مجمع نقل كرده است.

ولى در عين حال از كلمه «لك» و اينكه نافله شب براى همه مستحب است ميشود وجوب آنرا براى آنحضرت استظهار كرد مخصوصا با روايتيكه از تهذيب نقل گرديد و مخصوصا با ذيل آيه كه مخصوص بآنحضرت است‌ عَسى‌ أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقاماً مَحْمُوداً.

انفال‌

يَسْئَلُونَكَ عَنِ‌ الْأَنْفالِ‌ قُلِ‌ الْأَنْفالُ‌ لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَصْلِحُوا ذاتَ بَيْنِكُمْ وَ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ‌ انفال: 1. انفال چنانكه گفته شد جمع نفل است بمعنى غنيمت و هبه و زيادت.

ظاهرا بغنائم از آنجهت انفال گفته‌اند كه زائداند بر مقصود از جنگ، كه غرض اصلى از آن، گسترش دين و دفاع از حريم اسلام است و در روايات اهل بيت عليهم- السّلام انفال عبارتند از:

1- هر زمين متروكيكه اهل آن از بين رفته‌اند.

2- زمينهائيكه با صلح گرفته شده مثل بحرين و فدك.

3- اراضى موات.

4- جنگلها.

5- قلل كوهها.

6- معادن.

7- مراتع.

8- سيل گاهها.

9- ميراث كسانيكه وارث ندارند.

10- و امثال آنچه گفته شد.

اينها را از آن انفال گويند كه زايداند از آنچه مردم مالك شده‌اند و اينها ثروتهاى عمومى‌اند كه با صلاحديد امام عليه السّلام و حكّام شرعى در مصارف عمومى مورد استفاده قرار ميگيرند، در وسائل از كافى در ضمن حديثى از حضرت كاظم عليه السّلام نقل شده:

«وَ الْأَنْفَالُ‌ كُلُّ أَرْضٍ خَرِبَةٍ بَادَ أَهْلُهَا، وَ كُلُّ أَرْضٍ لَمْ يُوجَفْ عَلَيْهَا بِ خَيْلٍ وَ لا رِكابٍ‌ وَ لَكِنْ صَالَحُوا صُلْحاً وَ أَعْطَوْا بِأَيْدِيهِمْ عَلَى غَيْرِ قِتَالٍ، وَ لَهُ (الامام) رُءُوسُ الْجِبَالِ وَ بُطُونُ الْأَوْدِيَةُ وَ الْآجَامُ وَ كُلُّ أَرْضٍ مَيْتَةٍ