ربا، سحر، زنا، سوگند دروغ، خيانت، منع زكوة، شهادت زور، كتمان شهادت، شرابخورى، ترك صلوة، نقض عهد، قطع رحم. اينها مجموعا بيست گناه‌اند (كافى- وسائل- مجمع البيان ذيل آيه‌ «إِنْ تَجْتَنِبُوا ...»).

در وسائل باب فوق الذكر از عيون الاخبار صدوق نقل شده كه حضرت رضا عليه السّلام در نامه‌ايكه بمأمون عباسى نوشت از جمله گناهان زير را ياد فرموده است: اكل ميته، خون، گوشت خوك، گوشت حيوانيكه بهنگام ذبح نام خدا بر آن برده نشده، سحت (حرام)، قمار، كم كردن ترازو و پيمانه، لواط، يارى ستمكاران، اعتماد بستمگران، ندادن حقوق مردم با امكان، دروغ، خود- پسندى، اسراف، تبذير، سبك شمردن حجّ، جنگ با اولياء اللّه، اشتغال بلهو و لعب، اصرار بر ذنوب.

كبكب: فَكُبْكِبُوا فِيها هُمْ وَ الْغاوُونَ. وَ جُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ‌ شعراء: 94 و 95. راغب گويد: كبكبه بمعنى انداختن شى‌ء در گودى است مجمع آنرا ريختن شى‌ء برويهم گفته است يعنى: معبودهاى باطل و فريفته شدگان بآنها و سپاهيان ابليس، در جهنّم رويهم انداخته و انباشته شدند اين لفظ فقط يكبار در كلام اللّه يافته است. ايضا كبكبه جماعتى است منضم و متصل بهم در نهايه گويد در حديث اسراء آمده كه آنحضرت فرمود:

«حَتَّى مَرَّ مُوسَى فِي‌ كَبْكَبَةٍ فَأَعْجَبَنِي».

كتب: كتب (بر وزن فلس) و كتاب و كتابة يعنى نوشتن. فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ‌ يَكْتُبُونَ‌ الْكِتابَ‌ بِأَيْدِيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هذا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ‌ بقره: 79.

و مثل‌ وَ لْيَكْتُبْ‌ بَيْنَكُمْ‌ كاتِبٌ‌ بِالْعَدْلِ‌ بقره: 282. بعضى كتابة را اسم گفته‌اند. اين لفظ در اصل بمعنى جمع است «كتبت القربة» يعنى مشك را دوختم كه عبارت اخرى جمع كردن دو چرم بوسيله دوختن است و بتعبير راغب «ضمّ اديم الى اديم بالخياطة».