مجمع گفته جمع قاع است ولى آن ظاهرا در آيه مفرد است در كشّاف گفته قيعه بمعنى قاع و يا جمع قاع است در اقرب الموارد نيز مفرد بودن آن را نقل كرده است و آن بمعنى زمين وسيع و هموار است يعنى آنانكه كافراند اعمالشان مانند سرابى است در بيابان هموار كه تشنه آنرا آب ميپندارد اشاره به بى‌اثر بودن اعمال كفّار است نسبت بآخرت.

قول: قول و قيل بمعنى مطلق سخن گفتن و سخن است در اقرب الموارد گفته: قول بمعنى كلام يا هر لفظى است كه زبان آنرا افشاء ميكند تمام باشد يا ناقص قاموس نيز چنين گفته است. در مجمع فرموده: قول در كلام عرب موضوع است براى حكايت چنانكه گوئى «قال زيد- خرج عمرو» راغب گويد: قول و قيل يكى است قول بر وجوهى بكار رود اظهر آنها كلمه يا كلمات مركب از حروف است كه بوسيله تكلم ظاهر شود مفرد باشد يا مركّب. قول در قرآن در وجوهى بكار رفته كه ذيلا ببعضى اشاره ميشود:

1- سخن معمولى و متداول‌ قَوْلٌ‌ مَعْرُوفٌ وَ مَغْفِرَةٌ خَيْرٌ مِنْ صَدَقَةٍ يَتْبَعُها أَذىً‌ بقره: 263. در مقابل سائل و فقير سخن متعارف و زبان خوش و گذشت بهتر از صدقه‌ايست كه در پى آن اذيّت باشد إِلَّا قِيلًا سَلاماً سَلاماً واقعة: 26.

2- قول خدا يا بوسيله خلق صوت است مثل صدائيكه از درخت بر موسى رسيد فَلَمَّا أَتاها نُودِيَ يا مُوسى‌. إِنِّي أَنَا رَبُّكَ‌ طه: 11 و 12. قالَ‌ أَلْقِها يا مُوسى‌ ... قالَ‌ خُذْها وَ لا تَخَفْ‌ طه:

19- 21.

و يا بوسيله فهماندن مطلب و الهام و وحى است مثل‌ وَ إِذْ قالَ‌ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً بقره: 30. كه شايد بوسيله فهماندن و الهام بوده باشد إِذْ قالَ‌ اللَّهُ يا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ‌ مائده:

110.

و يا اراده باشد كه با قول تعبير