بكشند تا آنگاه كه موسى بفرمايد كافى است صدق توبه شما معلوم شد.

در تورات سفر خروج باب 32 نقل شده كه موسى گفت هر كس خواستار خداست پيش من آيد، بنى لاوى پيش او جمع شدند، موسى گفت: خدا ميگويد: هر كس برادر، دوست و همسايه خود را بكشد بنى لاوى موافق سخن موسى عمل كردند در آنروز قريب بسه هزار تن كشته شدند.

درباره آيه فوق فقط دو روايت در تفسير صافى و برهان نقل شده كه قابل اعتماد نيستند و متن هر دو مشوش است و در يكى از آندو عدد كشتگان ده هزار نقل شده و بعضى‌ها كه عدد آنها را هفتاد هزار كشته ذكر كرده‌اند معلوم است كه اغراق ميباشد.

الميزان ظهور آيه را پذيرفته و المنار آنچه را كه از تورات نقل كرديم نقل نموده و قضيّه را حتمى دانسته است و احتمال داده مراد از: «فَاقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ» انتحار باشد. بنظر بعضى مراد غصّه مرگ شدن و يا قتل شهوات نفسانى است ولى ظهور آيه مخالف اين احتمالات است.

مال: آنچه انسان مالك شود.

در قاموس و اقرب گفته: «المال ما ملكته من كلّ شى‌ء» و نيز گفته‌اند مال در نزد اهل باديه چهارپايان است، «مال» مذكر و مؤنث هر دو آيد گويند «هو مال» و «هى مال».

الْمالُ وَ الْبَنُونَ زِينَةُ الْحَياةِ الدُّنْيا كهف: 46. مقابله مال با بنون نشان ميدهد كه مراد از مال متاع دنيا است و آنگاه كه گوئيم: وَ آتُوهُمْ مِنْ مالِ اللَّهِ الَّذِي آتاكُمْ‌ نور: 33 نسبت حقيقى است كه متاع دنيا در اصل مال خداست.

وَ أَمْدَدْناكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ‌ اسراء:

6. راغب گويد: مال را از آن مال گويند كه پيوسته مائل و زائل است (از اين گروه بآن گروه ميل ميكند) و از اين جهت عرض خوانده شده (كه عارضى است و دوام ندارد) و بر اين‌