است قول آنكه گفته «الْمَالُ‌ قَحْبَةٌ تَكُونُ يَوْماً فِي بَيْتِ عَطَّارٍ وَ يَوْماً فِي بَيْتِ بَيْطَارٍ». مال مانند زن زنا كارى است، روزى در خانه عطّار و روزى در خانه جرّاح است.

رَبَّنا إِنَّكَ آتَيْتَ فِرْعَوْنَ وَ مَلَأَهُ زِينَةً وَ أَمْوالًا يونس: 88 ظاهرا مراد از زينت اثاث البيت و ذكر اموال ذكر عام بعد از خاصّ است و اينكه بعضى زينت را خوش قيافه بودن گفته‌اند درست نيست.

وَ لا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ أَمْوالَكُمُ‌ الَّتِي جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِياماً وَ ارْزُقُوهُمْ فِيها وَ اكْسُوهُمْ وَ قُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَعْرُوفاً نساء 4 در اين آيه مراد از «أَمْوالَكُمُ» ظاهرا اموال سفهاء است ولى نسبت آن به ضمير «كم» از آنست كه سفه مثل مجنون محجور و ممنوع التصرّف است. بايد با مالش او را اداره كرد و طعام و پوشاك داد، در اينصورت مال، مال عقلا است، مال كسانى است كه طريق كسب و خرج آنرا ميدانند. در الميزان گفته: مراد از اموال در حقيقت اموال سفهاء است بنوعى از عنايت باولياء سفهاء نسبت داده شده است.

بعضى‌ها آنرا اموال ديگران دانسته و گفته‌اند: مراد از آيه آنستكه انسان مال خويش را بسفهاء و اطفال ندهد بلكه اگر واجب النفقه‌اند بآنها كسوت و طعام بدهد ولى ظاهرا مراد معناى اوّل است.

ماء: آب. وَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً بقره: 22 راغب گفته: اصل آن موه است بدليل آنكه جمع آن امواه و مياه آمده و مصغّرش مويه است هاء آخر را حذف و واو را مبدّل به الف كرده‌اند.

«ماء» 63 بار در قرآن كريم بكار رفته و اعتناء عجيبى بآن شده است از جمله فرموده: وَ جَعَلْنا مِنَ‌ الْماءِ كُلَّ شَيْ‌ءٍ حَيٍ‌ انبياء: 30 ميدانيم كه آب را در تشكيل موجودات زنده دخالت تامّى است كه بدون آن زندگى نه وجود داشت و نه بقا.