طه نيز آمده است. راجع به سلوى در «سلو» سخن گفته‌ايم كه پرنده بخصوصى بود و راجع به منّ هاكس در قاموس ميگويد: منّ چيزى است كه خدايتعالى بر بنى اسرائيل آنگاه كه در دشت بودند در عوض نان برايشان نازل فرمود كه در سفر خروج باب 16 بند 4 نان آسمانى خوانده شده است.

نگارنده گويد: بند چهارم باب 16.

سفر خروج در تورات چنين است:

«آنگاه خداوند بموسى گفت همانا من نان از آسمان براى شما بارانم و قوم رفته كفايت هر روز را در روزش گيرند تا آنها را امتحان كنم كه بر شريعت من رفتار ميكنند يا نه».

در المنار ميگويد: منّ مادّه چسبنده و شيرينى است مانند عسل كه از هوا بر سنگ و برگ درختان مى‌نشيند، آن در اوّل مايع است سپس سفت و خشك ميشود و مردم آنرا جمع ميكنند و از آنست ترنجبين.

در مجمع در باره آن چهار وجه نقل كرده ماده معروفى كه بر درختان مى‌نشيند. چيزى است مانند صمغ كه بر درختان مى‌نشست و مثل عسل شيرين بود. نان نازك. همه نعمتهائيكه خدا بى‌زحمت به بنى اسرائيل داد.

در اقرب الموارد گويد: منّ هر شبنمى است كه بر درخت و سنگ مى‌نشيند و شيرين باشد و مانند عسل است و همچون صمغ ميخشكد مانند سيرخشت (شيرخشت) و ترنجبين.

ناگفته نماند: آمدن منّ بر بنى اسرائيل بصورت اعجاز بود لذا باندازه‌اى نازل ميشد كه احتياج آنها را رفع ميكرد و ظاهرا شيره‌اى مانند شيرخشت بوده است و اللّه العالم.

مَنى‌: (بر وزن فلس) بمعنى تقدير و اندازه‌گيرى است «منى لك المانى» يعنى اندازه‌گير براى تو اندازه گيرى كرد. نطفه را از آن منىّ گويند كه با قدرت خداوندى اندازه‌گيرى شده است. (راغب) أَ لَمْ يَكُ نُطْفَةً مِنْ‌ مَنِيٍ‌ يُمْنى‌ قيامة: 37: آيا آب كمى نبود از اندازه گرفته شده‌اى كه اندازه گرفته ميشود؟ وَ أَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ‌