منّت فرعون همان بود كه برخ موسى كشيد و گفت: أَ لَمْ نُرَبِّكَ فِينا وَلِيداً وَ لَبِثْتَ فِينا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ‌.

يَمُنُّونَ‌ عَلَيْكَ أَنْ أَسْلَمُوا حجرات: 17. بر تو منّت ميدهند كه اسلام آورده‌اند لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ‌ بِالْمَنِ‌ وَ الْأَذى‌ بقره: 264. صدقات خويش با منّت و اذيّت باطل نكنيد رجوع شود به «حبط».

وَ ثِيابَكَ فَطَهِّرْ. وَ الرُّجْزَ فَاهْجُرْ. وَ لا تَمْنُنْ‌ تَسْتَكْثِرُ. وَ لِرَبِّكَ فَاصْبِرْ مدّثّر. 6.

«تَسْتَكْثِرُ» حال است از فاعل‌ «تَمْنُنْ» اگر مراد منّت فعلى باشد منظور آنست كه احسان نكن در حاليكه آنرا زياد ميدانى يعنى: لباست را پاك كن، از تزلزل و اضطراب بپرهيز، كار خوب و احسانت را زياد مشمار، براى خدايت در كارها استقامت ورز.

در الميزان مناسب سياق ميداند كه مراد منّت قولى باشد يعنى عمل باين دستورها را منّت نگذار و زياد نبين و متعجّب مباش كه تو عبدى بيش نيستى و اين قدرت از جانب خداست (ترجمه آزاد).

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ‌ فصلت: 8. «غَيْرُ مَمْنُونٍ» كه بمعنى غير مقطوع و دائمى است چهار بار در قرآن آمده و همه در باره اجر آخرت است كه اجر دنيوى در هر حال مقطوع است. فصلت: 8- قلم: 3- انشقاق: 25- تين: 6.

أَمْ يَقُولُونَ شاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ‌ الْمَنُونِ‌ طور: 30. منون چنانكه در پيش گفته شد بمعنى مرگ است يعنى: يا ميگويند شاعر است براى او به پيشامد مرگ منتظر باشيم كه از دنيا برود، مكتبش نيز فراموش گردد، اين لفظ فقط يكبار در قرآن آمده است.

مَنّ بنى اسرائيل‌

وَ ظَلَّلْنا عَلَيْكُمُ الْغَمامَ وَ أَنْزَلْنا عَلَيْكُمُ‌ الْمَنَ‌ وَ السَّلْوى‌ بقره: 57. منّ و سلوى در 160 سوره اعراف و 80.