وَ لَيُمَكِّنَنَ‌ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضى‌ لَهُمْ‌ نور: 55 و حتما تمكّن و تسلّط ميدهد بدين آنها براى آنها، دينيكه بر آنها پسنديده است.

فَقَدْ خانُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ‌ فَأَمْكَنَ‌ مِنْهُمْ‌ انفال: 71 «امكن منه» يعنى بر او تسلّط و قدرت يافت: بيشتر بخدا خيانت كردند و خدا بر آنها مسلّط شد و منكوبشان كرد.

مَكِينٌ‌: داراى مكانت و منزلت‌ إِنَّكَ الْيَوْمَ لَدَيْنا مَكِينٌ‌ أَمِينٌ‌ يوسف:

54. تو امروز پيش ما محترم و مورد اعتمادى. ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ‌ مَكِينٍ‌ تكوير: 20. نيرومند و پيش خدا محترم است.

ثُمَّ جَعَلْناهُ نُطْفَةً فِي قَرارٍ مَكِينٍ‌ مؤمنون: 13. فَجَعَلْناهُ فِي قَرارٍ مَكِينٍ‌ مرسلات: 21. گفته‌اند وصف رحم با مكين براى آنست كه رحم متمكّن و قادر است كه نطفه را تربيت كند بنظر ميايد منظور از آن عظمت قدر و بلند پايه بودن رحم است زيرا تنها محلّيكه رشد نطفه در آن ميسّر و عملى است رحم است يعنى: سپس انسان را در قرار گاهى منيع و ممتاز قرار داديم.

مُكاء: (بضمّ ميم) صفير زدن «مكا يمكو مكاء: صفر بفيه» وَ ما كانَ صَلاتُهُمْ عِنْدَ الْبَيْتِ إِلَّا مُكاءً وَ تَصْدِيَةً انفال: 35.

نماز و عبادت مشركان در كنار كعبه جز صفير زدن و كف زدن نبود.

از ابن عباس نقل است كه قريش عريان و كف زنان و صفير زنان كعبه را طواف ميكردند. ظاهرا مراد آنست كه صفير و كف زدن را بجاى نماز گرفته بودند. اين كلمه يكبار بيشتر در كلام اللّه نيامده است.

مِل‌ء: (بفتح ميم) پر كردن. خواه سپر كردن با آب باشد يا غير آن. وَ أَنَّا لَمَسْنَا السَّماءَ فَوَجَدْناها مُلِئَتْ‌ حَرَساً شَدِيداً وَ شُهُباً جنّ: 8. ما آسمان را تفحص كرديم و يافتيم كه با نگهبانها و شهابها پر شده است.

إِمْلَاء: پر كردن. لَأَمْلَأَنَ‌ جَهَنَّمَ مِنْكُمْ أَجْمَعِينَ‌ اعراف: 18.