ولى سند صحيحى ندارد و با عموم آيه مخالف است.

ايضا در وسائل از امالى از حضرت صادق عليه السّلام در ضمن خبرى نقل شده:

هر كه درهم و دينار بيشتر بدست آورد و زكوتش را بدهد بر او پاك و خالص است.

شايد منظور از روايت آنست كه بقيّه را كنز نكرده بلكه در حوائج خويش مصرف ميكند زيرا در ذيل آن فرموده: هر كه بيشتر بدست آورد و بخل ورزد و حق خدا را ادا نكند و از آن ظرف اتّخاذ كند او كسى است كه وعيد خدا بر او ثابت است كه فرموده: يَوْمَ يُحْمى‌ عَلَيْها فِي نارِ جَهَنَّمَ ... ندادن زكوة و اتخاذ آنيه از مصاديق كنز است (بنا بر اين روايت).

در كافى باب الكبائر حديث 24 كه امام صادق عليه السّلام كبائر را بر عمرو بن عبيد بيان فرموده از جمله ميفرمايد:

«وَ مَنَعَ الزَّكَاةَ الْمَفْرُوضَةَ لِأَنَّ اللَّهَ يَقُولُ‌ فَتُكْوى‌ بِها جِباهُهُمْ وَ جُنُوبُهُمْ وَ ظُهُورُهُمْ‌».

در اين روايت منع زكوة از مصاديق كنز شمرده شده نه اينكه كنز منحصر بدان است.

كنس: فَلا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ. الْجَوارِ الْكُنَّسِ‌ تكوير: 15 و 16. كنس بمعنى نهان شدن است «كنس الظّبي كنوسا:

تغيّب و استتر فى كناسه» آهو در نهانگاه خويش پنهان شد رجوع شود به «خنس». اين كلمه فقط يكبار در كلام اللّه آمده است.

كنن: كنّ (بفتح اول) و كنون بمعنى پوشاند و محفوظ داشتن است «كنّ الشّى‌ء كنّا و كنونا: ستره فى كنّه و غطّاه و اخفاه» كنّ (بكسر كاف) آنست كه چيزى در آن محفوظ گردد، جمع آن اكنّة و اكنان است.

وَ رَبُّكَ يَعْلَمُ ما تُكِنُ‌ صُدُورُهُمْ وَ ما يُعْلِنُونَ‌ قصص: 69. خدايت ميداند آنچه را كه سينه‌هاشان مخفى ميدارد و آنچه را كه آشكار ميكنند. راغب ميگويد «كننت» مخصوص است بآنچه با لباس يا با خانه و غير آن مستور گردد و «اكننت» بآنچه در نفس‌