دارد كه تأمين اين همه قاتلان و محافظين آنها را بعهده بگيرد، كوتاه سخن آنكه قرآن در يك كلمه مطلب را تمام كرده و چنانكه گذشت فرموده‌ «وَ لَكُمْ فِي‌ الْقِصاصِ‌ حَياةٌ يا أُولِي الْأَلْبابِ» و تصديق آنرا بصاحبان عقل واگذاشته آنها كه قصاص را مخالف مصلحت جامعه ميدانند أولو الألباب نيستند با وجود اين در جامعه‌هاى مزبور استثناها قائل شده و در موارد مخصوص آنرا اجرا مينمايند و از راديوها و روزنامه‌ها مى‌شنويم كه از قول خويش توبه كرده و قصاص را پيش ميكشند.

3- اينكه فرموده: الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَ الْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَ الْأُنْثى‌ بِالْأُنْثى‌ يعنى آزاد در مقابل آزاد، عبد در مقابل عبد، زن در مقابل زن است اگر عبد، زن در مقابل زن است اگر بگوئيم مفهوم دارد منظور اين ميشود:

آزاد را در مقابل آزاد ميكشند ولى اگر آزاد عبد را بكشد او را در مقابل عبد نميكشند، و اگر اثبات حصر و تساوى و نفى امتياز باشد معنى اين ميشود: در مقابل يك نفر فقط يكنفر بكشيد چنانكه رسم جاهليت قبل از اسلام و جاهليّت كنونى است كه اولياء مقتول در صورت قوى بودن بجاى مقتول چندين نفر حتى ده نفر را ميكشتند و ميكشند. و آيه‌ وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِيِّهِ سُلْطاناً فَلا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ‌ اسراء: 33. مؤيّد احتمال دوم است كه ميگويد ولىّ مقتول اسراف در قتل نكند يعنى در مقابل يكنفر فقط يك نفر بكشد و ...

آيه‌ وَ كَتَبْنا عَلَيْهِمْ فِيها أَنَّ النَّفْسَ بِالنَّفْسِ وَ الْعَيْنَ بِالْعَيْنِ وَ الْأَنْفَ بِالْأَنْفِ وَ الْأُذُنَ بِالْأُذُنِ وَ السِّنَّ بِالسِّنِّ وَ الْجُرُوحَ‌ قِصاصٌ‌ فَمَنْ تَصَدَّقَ بِهِ فَهُوَ كَفَّارَةٌ لَهُ ... مائده: 45. كه درباره يهود است از لحاظ وضع قصاص و عفو آن كه مضمون‌ «فَمَنْ تَصَدَّقَ بِهِ» است مثل آيه گذشته ميباشد و النَّفْسَ بِالنَّفْسِ‌ مطلق است يعنى نفس در مقابل نفس است و در مقابل مقتول قاتل را ميكشند خواه مقتول مرد باشد يا زن و خواه عبد باشد يا آزاد