فقير يا لباس ده نفر فقير است. فَمَنْ تَصَدَّقَ بِهِ فَهُوَ كَفَّارَةٌ لَهُ‌ مائده: 45.

يعنى: هر كه از قصاص عفو كند آن عفو و تصدّق كفّاره گناهان اوست از امام صادق عليه السّلام منقول است كه بقدر عفو و بقدر جنايتى كه بر او وارد شده از گناهانش آمرزيده شود همچنين است تكفير سيّئات‌ وَ يُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ‌ انفال: 29. مراد از آن پوشاندن و از بين بردن آثار گناهان است و در «سيّئه» گفتيم كه مراد از آن در غالب آثار معاصى است رجوع شود به «سيّئه».

كوافر: جمع كافره است يعنى زنان كافر و فقط يكبار در قرآن يافته است‌ وَ لا تُمْسِكُوا بِعِصَمِ‌ الْكَوافِرِ وَ سْئَلُوا ما أَنْفَقْتُمْ ... ممتحنه: 10.

يعنى: نكاح زنان كافر را نگاه نداريد بلكه آنچه از مهريّه داده‌ايد بگيريد و رهاشان كنيد. در باره آيه در «عصم» و در «طعم» ذيل عنوان طعام اهل كتاب و زنان آنها توضيح داده شده است. كافور: در اقرب الموارد گويد:

كافور عطرى است از درختى كه در جبال هند و چين است بدست ميايد، درخت آن سايه بزرگ دارد و كافور در جوف شاخه‌ها و تركه‌هاى آن ميباشد، رنگ كافور ابتدا قرمز است و با تصعيد سفيد ميگردد.

ناگفته نماند غلاف ثمره‌ها و غنچه آنها را نيز كافور گويند كه ميوه را پوشانده است. إِنَّ الْأَبْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كانَ مِزاجُها كافُوراً. عَيْناً يَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّهِ‌ انسان: 5 و 6. «عَيْناً» را اگر بيان كافور بگيريم، نتيجه اين ميشود كه كافور چشمه‌ايست در بهشت يعنى: نيكوكاران مياشامند از جامى كه مخلوط آن از كافور است و آن چشمه‌ايست كه بندگان خدا از آن مياشامند ظاهرا مراد از ابرار اصحاب يمين و از عباد اللّه مقرّبون‌اند رجوع شود به «سابقون» و «مقرّبون».

شايد مراد از كافور عطر مخصوص باشد كه بجام مخلوط شده و «عَيْناً» در تقدير «من عين» است در اينصورت‌