مقام افاضه رحمت و نعمت ببندگان است. معنى آيه اول چنين ميشود:
مىماند پروردگارت كه داراى صفات جلال و جمال است خدائى كه در مقام
ذات بالاتر از همه و در مقام نعمت، معطى و مفيض همه نعمتها است. در كشّاف از رسول
خدا صلّى اللّه عليه و آله نقل شده:
«أَلِظُّوابِيَا ذَا الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ».
بخواندن خدا با اين جمله مداومت كنيد و آنحضرت كسى را ديد كه نماز
ميخواند و ميگفت يا ذا الجلال و الاكرام فرمود: دعايت مستجاب شد.
كره: (بر
وزن فلس و قفل) ناپسند داشتن و امتناع. «كرهالشّىء كرها و كراهة: ضدّ احبّه» ايضا كره (بفتح اول) بمعنى ناپسند
شدن است. «كرهالامر: قبح».لِيُحِقَّ الْحَقَّ وَ
يُبْطِلَ الْباطِلَ وَ لَوْكَرِهَالْمُجْرِمُونَانفال: 8.
تا حق را ثابت و باطل را ابطال كند هر چند گناهكاران ناپسند دارند.
در صحاح، قاموس، مصباح، مفردات و اقرب نقل شده: كره بفتح اول ناپسندى
و مشقّتى است كه از خارج بر شخص وارد و تحميل شود و بضمّ اول مشقّتى كه از درون و
نفس انسان باشد.
اين مطلب مورد تأييد قرآن مجيد است زيرا فقط در سه جا كره بضمّ اول
آمده كه هر سه راجع بمشقت نفسى و درونى استكُتِبَ عَلَيْكُمُ
الْقِتالُ وَ هُوَكُرْهٌلَكُمْبقره: 216.