مدينه ميمانند).

از اين ماده فقط دو كلمه فوق در قرآن وجود دارد.

غَزْل: (بر وزن فلس) تابيدن و تابيده. مصدر و اسم هر دو آمده است بعبارت ديگر: آن پنبه را بصورت نخ در آوردن است «غَزَلَتِ‌ الْمَرْأَةُ الْقُطْنَ وَ الصُّوفَ‌ غَزْلًا: مَدَّتْهُ و فَتَلَتْهُ خِيطَاناً» وَ لا تَكُونُوا كَالَّتِي نَقَضَتْ‌ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْكاثاً تَتَّخِذُونَ أَيْمانَكُمْ دَخَلًا بَيْنَكُمْ ... نحل: 92. و چون آنزن نباشيد كه رشته خويش را از پس تابيدن پنبه و قطعه و قطعه كرد.

أَنْكاثاً جمع نكث بمعنى قطعه‌ها است يعنى «نَقَضَتْ‌ غَزْلَها وَ جَعَلَتْهُ انْكاثاً» بملاحظه آيه ما قبل‌ وَ أَوْفُوا بِعَهْدِ اللَّهِ إِذا عاهَدْتُمْ وَ لا تَنْقُضُوا الْأَيْمانَ بَعْدَ تَوْكِيدِها ... آيه فوق مثلى است درباره وفاى بعهد يعنى در عهد و پيمان خويش ثابت قدم باشيد و مثل آن زن نباشيد كه ميرشت و پنبه ميكرد. اگر بعهد خدا وفا نكنيد قول شما بى‌فايده و بى‌اثر خواهد بود مثل عمل آن زن و در آنصورت بى‌اعتبار خواهيد بود.

در مجمع نقل شده: آن زن سفيهى بود از قريش با كنيزانش تا نصف روز ميرشت آنگاه ميگفت: آنچه رشته‌اند پنبه كنند و اين عادت او بود و نامش ريطه دختر عمرو بن كعب بود و بوى سفيه مكّه گفتندى. چنانكه از كلبى نقل شده و بقولى مثلى است كه خدا بناقض عهد زده. بنظر نگارنده مثل بودنش بهتر است و اشاره بزن بخصوصى نيست و چون رشتن در آن روزگار كار زنان بود لذا در مثل زن ذكر شده است. و اللّه العالم.

در تفسير عياشى از امام صادق عليه السّلام منقول است: چون مسلمانان بكلمه امير المؤمنين بعلى عليه السّلام سلام دادند رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله باوّل فرمود: برخيز بعلى بلفظ امير المؤمنين سلام كن.

گفت: آيا دستور خدا و رسول است فرمود: آرى. سپس بدوّم فرمود:

برخيز بعلى بامارت مؤمنين سلام كن.

گفت آيا دستور از خدا و رسول‌