قربانى فرض كند كه سوختنى باشد زيرا از جمله احكامشان اين بود كه بعضى از قربانيها را مى‌سوزاندند.

نگارنده گويد: قول المنار از هر حيث قابل قبول است يهود چند جور قربانى داشتند از جمله قربانى سوختنى (رجوع كنيد بقاموس كتاب مقدّس لغت قربان) از آنطرف رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله در همه ذبيحه‌ها حكم بخوردن كرد نه سوزاندن. يهود در مقام ردّ گفتند: خدا بر ما عهد كرده به پيامبرى ايمان آوريم كه حكم بسوزاندن قربانى كند و بر ما آنرا واجب نمايد، قرآن در جواب آنها فرمود: اگر واقعا راست ميگوئيد چرا پيامبرانيرا كه آن حكم را آورده بودند كشتيد.

(در تورات فعلى).

آمدن آتش از آسمان وجود ندارد در تفاسير نيز از ابن عباس نقل كرده‌اند در برهان از تفسير قمى نقل كرده كه قومى برسول خدا چنان گفتند.

ولى در اين باره روايتى هست كه در ذيل آيه سوم خواهيم گفت از جمله‌ «وَ بِالَّذِي قُلْتُمْ» روشن ميشود كه در شريعتهاى سابق سوزاندن قربانى وجود داشته است ولى حكمت و علت آن معلوم نيست چرا حكم بسوزاندن آمده است حال آنكه اينكار بظاهر اتلاف مال است. و اللّه العالم.

3- وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ ابْنَيْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبا قُرْباناً فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِما وَ لَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ قالَ لَأَقْتُلَنَّكَ قالَ إِنَّما يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ‌ مائده: 27.

قبول قربانى دو پسر آدم از كجا دانسته شد و علامت قبول كدام بود؟

آيه صريح است در اينكه هر دو قبول شدن و نشدن قربانى را دانستند و آن سبب حسد برادر بر برادر شد.

المنار ميگويد: خدا بيان نكرده كه قبول و عدم آنرا از كجا دانستند شايد در اثر وحي بوده كه بپدرشان عليه السّلام شده بنا بر قول جمهور كه آندو فرزند صلبى آدم بوده‌اند مطابق سفر تكوين تورات.

در الميزان بعد از ذكر اينكه آيه از طريق علم آنها ساكت است آيه‌

قرشى بنايى، على اكبر، قاموس قرآن - تهران، چاپ: ششم، 1412ق.

قاموس قرآن ؛ ج‌5 ؛ ص299