در احاديثى كه از زمان حيات پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله حكايت ميكنند بچشم ميخورد (قرآن در اسلام ص 112).

شيخ طوسى در امالى نقل كرده:

عبد اللّه بن مسعود هفتاد سوره از رسول اكرم و باقى را از على بن ابى طالب ياد گرفته. بخارى از سلمه نقل نموده كه گفت: عبد اللّه بن مسعود بر ما خطبه خواند و بعد گفت: بخدا قسم كه من از دهان پيغمبر هفتاد و چند سوره گرفتم ... (تاريخ قرآن ص 36).

ابن عباس گويد: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله تمام شدن سوره را نميدانست تا آنكه‌ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ* نازل ميشد. ابن مسعود گويد ميان دو سوره را آنوقت ميدانستيم كه‌ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ* نازل ميشد. (مقدمه اسباب النزول واحدى ص 9).

نتيجه اينكه تركيب سوره‌ها و تعيين اول و آخر آنها براهنمائى حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله انجام ميگرفت و كاتبان وحى تركيب آنها را حفظ ميكردند لذا مى‌بينيم بعضى از سوره‌ها آخر آياتشان با نون، بعضى‌ها با الف، بعضى‌ها با ميم و غيره ختم ميشوند، بيشتر سوره‌هاى قرآن همه يكبار نازل ميشد و اگر هم در نزول فاصله داشت حضرت جاى آنها را معيّن ميفرمود چنانكه در آيه 281 سوره بقره ديديم حال آنكه آن آيه با خود سوره از حيث نزول شايد 9 سال فاصله داشته است.

قرآن بر هفت حرف نازل شده؟

در بسيارى از روايات اهل سنت وارد شده كه قرآن بر هفت حرف نازل شده است در صحيح بخارى و مسلم و ترمذى بابى تحت عنوان «قرآن بر هفت حرف نازل شده» منعقد كرده‌اند. رجوع كنيد به صحيح بخارى ج 6 كتاب تفسير ص 227 و صحيح مسلم ج 1 ص 325 كتاب صلوة و صحيح ترمذى ج ص 193 كتاب قراآت.

حديث زير در صحيح بخارى و مسلم هر دو آمده است‌

«عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ: أَقْرَأَنِى جَبْرَئِيلُ‌