در اين صورت‌ «فاطِرِ السَّماواتِ» بمعنى‌ بَدِيعُ السَّماواتِ‌ بقره: 117.

است ولى معناى شكافتن صحيحتر است كه آن بتصريح طبرسى و راغب معناى اولى كلمه است بهتر است مراد از «بَدِيعُ السَّماواتِ» خلقت ابتكارى و از «فاطِرِ السَّماواتِ ...» خلقت بواسطه شكافتن باشد اينك چند آيه را بررسى ميكنيم:

: 1- فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرى‌ مِنْ‌ فُطُورٍ ملك: 3. فطور چنانكه در مجمع و اقرب گفته جمع فطر است بمعنى شكافها. راغب آنرا مصدر و بمعنى اختلال و سستى گرفته يعنى دفعه ديگر نگاه كن آيا اختلالى يا شكافهائى (عدم اتصال) در خلق خدا مى‌بينى؟! صدر آيه چنين است: الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً ما تَرى‌ فِي خَلْقِ الرَّحْمنِ مِنْ تَفاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ ... مراد آنست كه مخلوقات خدا بيكديگر متصل و مرتبطاند همديگر را فوت نميكنند و ميان اتصال و تدبير آنها اختلال و يا شكافها نيست. 2- ... يَوْماً يَجْعَلُ الْوِلْدانَ شِيباً. السَّماءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ كانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا مزمّل: 17 و 18. ضمير «بِهِ» راجع است به‌ «يَوْماً» و باء بمعنى «فى» يا سبب است يعنى: روزيكه فرزندانرا پير ميگرداند آسمان در آن روز يا بسبب آنروز شكافته شده و وعده خدا عملى است. اين عبارت اخراى آيه‌ إِذَا السَّماءُ انْفَطَرَتْ‌ و وَ انْشَقَّتِ السَّماءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ واهِيَةٌ الحاقه: 16. است.

3- تَكادُ السَّماواتُ‌ يَتَفَطَّرْنَ‌ مِنْ فَوْقِهِنَّ وَ الْمَلائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ ... شورى: 5. نزديك است آسمانها از بالايشان بشكافند و فرشتگان بپروردگارشان تسبيح و حمد ميگويند.

بنظر ميايد: مراد از نزديكى تفطّر آسمانها شكافتن آنها در قيامت است چنانكه در آيه‌ السَّماءُ مُنْفَطِرٌ ...

گذشت، شكافتن قهرا از بالاى آسمانها شروع خواهد شد، شايد مراد از آنها طبقات هفتگانه جو باشد.