17. چون آفتاب غروب ميكرد بجانب چپ آنها ميگذشت و آنها در جاى وسيع از
غار بودند. اين كلمه يكبار بيشتر در قرآن نيامده است.
فحش:كار بسيار زشت. دقّت در گفتار بزرگان نشان ميدهد كه فحش و فاحشه و
فحشاء بمعنى بسيار زشت است گرچه بعضى قبح مطلق گفتهاند.
در قاموس گويد: فاحشه هر گناهى است كه قبح آن زياد باشد. همچنين است
قول ابن اثير در نهايه. در مفردات گفته:فُحْش،فَاحِشَةوفَحْشَاءهر قول و فعلى است كه قبح آن بزرگ باشد در مجمع ذيل آيه 169 بقره
فرموده:
فحشاء، فاحشه، قبيحه و سيئه نظير هماند و فحشاء مصدر است مثل سرّاء
و ضرّاء و در ذيل آيه 135 آل عمران فرموده: فحش اقدام بقبح بزرگ است. زمخشرى ذيل
آيه 169 بقره، فحشاء را قبيح خارج از حدّ گفته است.
اين مطلب را ميشود از آيات نيز استفاده كردوَ لا تَقْرَبُوا
الزِّنى إِنَّهُ كانَفاحِشَةًوَ ساءَ سَبِيلًااسراء: 32.
ظهور آيه در آنست كه فاحشه بمعنى بسيار زشت است يعنى بزنا نزديك
نشويد آن كار بسيار زشت و راه و رسم بدى است.
فحشاء و فاحشه در قرآن بزنا و لواط و تزويج نامادرى و هر كار بسيار
زشت گفته شده است مثلوَ اللَّاتِي يَأْتِينَالْفاحِشَةَمِنْ نِسائِكُمْ
فَاسْتَشْهِدُوا عَلَيْهِنَّ أَرْبَعَةً مِنْكُمْ ...