هر كه در دو روز بعد از نحر در خروج از «منى» تعجيل كند و بعد از ظهر روز دوازدهم ذو الحجة از «منى» خارج شود بر او گناهى نيست و هر كه تأخير كرده روز سيزدهم بيرون رود گناهى ندارد.

عيّاشى در ضمن حديثى از امام باقر عليه السّلام نقل كرده‌ «... وَ مَنْ تَأَخَّرَ فَلا إِثْمَ عَلَيْهِ لِمَنِ اتَّقى‌»

«مِنْهُمْ الصَّيْدَ وَ اتَّقَى الرَّفَثَ وَ الْفُسُوقِ وَ الْجِدَالَ وَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ فِي إِحْرَامِهِ».

از روايات اهل بيت عليهم السلام ظاهر ميشود كه‌ «فَلا إِثْمَ عَلَيْهِ» راجع بتعجيل و تأخير نيست بلكه منظور آنست: كه گناهان حاجّ در هر دو صورت مغفور است الميزان در اين باره بيان عالى دارد بآن رجوع شود و هم از فقيه نقل ميكند كه از آيه فوق از امام صادق عليه السّلام سؤال شد فرمود:

«لَيْسَ هُوَ عَلَى أَنَّ ذَلِكَ وَاسِعٌ إِنْ شَاءَ صَنَعَ ذَا، لَكِنَّهُ يَرْجِعُ مَغْفُوراً لَهُ لَا ذَنْبَ لَهُ».

عاجلة: مؤنّث عاجل و مراد از آن در قرآن دنيا است‌ «كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ‌ الْعاجِلَةَ. وَ تَذَرُونَ الْآخِرَةَ» قيامة: 20 و 21. و اين بواسطه زودگذر بودن دنياست آن سه بار در قرآن آمده و در هر سه مقابل آخرت است.

«خُلِقَ الْإِنْسانُ مِنْ‌ عَجَلٍ‌ سَأُرِيكُمْ آياتِي فَلا تَسْتَعْجِلُونِ‌» انبياء: 37.

«عجل» بر وزن فرس اسم است بمعنى عجله آيه كنايه از مبالغه انسان در عجله است گوئى كه از عجله آفريده شده در مجمع بقولى عجل بمعنى گل است كه از ابو عبيده و جماعتى نقل شده يعنى انسان از خاك و گل آفريده شده ولى آن بر خلاف ظاهر است خصوصا با ملاحظه‌ «فَلا تَسْتَعْجِلُونِ».

آيه فوق نظير آيه‌ «كانَ الْإِنْسانُ‌ عَجُولًا» اسراء: 11. ميباشد. و عجول صيغه مبالغه است.

عِجْل: (بر وزن جسر) گوساله.

«ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ‌ الْعِجْلَ‌ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَنْتُمْ ظالِمُونَ» بقره 51. از مجمع و مفردات بدست ميايد علت اين تسميه آنست كه گوساله بعجله بزرگ شده و بصورت‌